skila

Icelandic

Etymology

From Old Norse skila.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈscɪːla/
  • Rhymes: -ɪːla

Verb

skila (weak verb, third-person singular past indicative skilaði, supine skilað)

  1. (transitive, with dative) to give back, to return
  2. (transitive, with dative) to give away, to hand over
    Synonym: afhenda

Conjugation
skila — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skila
supine
(sagnbót)		 skilað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skilandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skila við skilum present
(nútíð)		 ég skili við skilum
þú skilar þið skilið þú skilir þið skilið
hann, hún, það skilar þeir, þær, þau skila hann, hún, það skili þeir, þær, þau skili
past
(þátíð)		 ég skilaði við skiluðum past
(þátíð)		 ég skilaði við skiluðum
þú skilaðir þið skiluðuð þú skilaðir þið skiluðuð
hann, hún, það skilaði þeir, þær, þau skiluðu hann, hún, það skilaði þeir, þær, þau skiluðu
imperative
(boðháttur)		 skila (þú) skilið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skilaðu skiliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skilast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skilast
supine
(sagnbót)		 skilast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skilandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skilast við skilumst present
(nútíð)		 ég skilist við skilumst
þú skilast þið skilist þú skilist þið skilist
hann, hún, það skilast þeir, þær, þau skilast hann, hún, það skilist þeir, þær, þau skilist
past
(þátíð)		 ég skilaðist við skiluðumst past
(þátíð)		 ég skilaðist við skiluðumst
þú skilaðist þið skiluðust þú skilaðist þið skiluðust
hann, hún, það skilaðist þeir, þær, þau skiluðust hann, hún, það skilaðist þeir, þær, þau skiluðust
imperative
(boðháttur)		 skilast (þú) skilist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skilastu skilisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Anagrams

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse skila.

Alternative forms

Pronunciation
  • IPA(key): /²ʃiː.lɑ/, /²ʃɪ.lɑ/

Verb

skila (present tense skilar, past tense skila, past participle skila, passive infinitive skilast, present participle skilande, imperative skila/skil)

  1. (transitive, intransitive) to distinguish, understand
  2. (transitive or ditransitive) to will
    Synonym: testamentera
  3. (intransitive) to be of full value

Etymology 2

Genitive plural of skil.

Pronunciation
  • IPA(key): /²ʃiː.lɑ/, /²ʃɪ.lɑ/

Adjective

skila (singular and plural skila)

  1. candid, wholesome

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʃiː.lɑ/, /ˈʃɪ.lɑ/

Noun

skila n

  1. definite plural of skil

References

Anagrams

Old Norse

Etymology

Possibly from skil n (“difference”), related to the verb skilja (“to separate, discern”).

Verb

skila

  1. (transitive with accusative) to expound, give a reason for, explain
  2. (transitive with accusative) to decide
  3. (transitive with dative) to return, give back

Conjugation
Conjugation of skila — active (weak class 2)
infinitive skila
present participle skilandi
past participle skilaðr
indicative present past
1st-person singular skila skilaða
2nd-person singular skilar skilaðir
3rd-person singular skilar skilaði
1st-person plural skilum skiluðum
2nd-person plural skilið skiluðuð
3rd-person plural skila skiluðu
subjunctive present past
1st-person singular skila skilaða
2nd-person singular skilir skilaðir
3rd-person singular skili skilaði
1st-person plural skilim skilaðim
2nd-person plural skilið skilaðið
3rd-person plural skili skilaði
imperative present
2nd-person singular skila
1st-person plural skilum
2nd-person plural skilið
Conjugation of skila — mediopassive (weak class 2)
infinitive skilask
present participle skilandisk
past participle skilazk
indicative present past
1st-person singular skilumk skiluðumk
2nd-person singular skilask skilaðisk
3rd-person singular skilask skilaðisk
1st-person plural skilumsk skiluðumsk
2nd-person plural skilizk skiluðuzk
3rd-person plural skilask skiluðusk
subjunctive present past
1st-person singular skilumk skiluðumk
2nd-person singular skilisk skilaðisk
3rd-person singular skilisk skilaðisk
1st-person plural skilimsk skilaðimsk
2nd-person plural skilizk skilaðizk
3rd-person plural skilisk skilaðisk
imperative present
2nd-person singular skilask
1st-person plural skilumsk
2nd-person plural skilizk

Descendants
  • Icelandic: skila
  • Norwegian Nynorsk: skila, skile

Noun

skila n

  1. genitive plural indefinite of skil

References
  • “skila”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.