rustrir
Galician
Etymology
18th century. From Old French rostir (“to roast”), from Frankish *rōstjan (“to roast”), from Proto-West Germanic *raustijan (“to roast”), from Proto-Indo-European *reus- (“to crasckle, roast”). Compare Sicilian arrùstiri.
Pronunciation
- IPA(key): /rusˈtɾiɾ/
Verb
rustrir (first-person singular present rustro, first-person singular preterite rustrín, past participle rustrido)
rustrir (first-person singular present rustro, first-person singular preterite rustrim or rustri, past participle rustrido, reintegrationist norm)
- (transitive) to roast (specifically, to cook on an open fire, usually on a frying pan)
Conjugation
1Less recommended.
Derived terms
- rustrido (“sofrito”)
References
- “rustrir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “rustrir”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, since 2012
- “rustrir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “rustrir” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- “rustrir” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.