rengo
See also: rengō
Galician
Alternative forms
- renco
Etymology
Ultimately from Proto-Germanic *wrankijaną (“to twist”). Compare Catalan ranc, English wrench, and Spanish renquear.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɛŋɡo̝/
Derived terms
- rangallo
- rangallar
References
- “rengo” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “rengo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “rengo” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “renco”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Indonesian
Etymology
Unadapted borrowing from Japanese 連合 (れんごう, rengō, “union, alliance, combination”), from 連 (れん, ren, “take along, lead, join, connect”) + 合 (ごう, gō, “fit, suit, join”).
Pronunciation
- IPA(key): /ren.ɡo/
- Hyphenation: ren‧go
Spanish
Alternative forms
- renco
Etymology
Inherited from Vulgar Latin *rēnicus, from Latin rēn.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrenɡo/ [ˈrẽŋ.ɡo]
- Rhymes: -enɡo
- Syllabification: ren‧go
Further reading
- “rengo”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.