metta

See also: Metta, mettā, and mettä

English

Etymology

From Pali mettā.

Noun

metta (uncountable)

  1. (Buddhism) Lovingkindness or compassion, especially if developed through meditation or mindfulness.

Dutch

Etymology

From Pali mettā.

Noun

metta f (uncountable)

  1. the Buddhist practice of lovingkindness towards others; maitrī or metta
    Coordinate term: goedertierenheid

Derived terms
  • mettameditatie

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmɛhta/
  • Rhymes: -ɛhta

Verb

metta (weak verb, third-person singular past indicative mettaði, supine mettað)

  1. to sate, fill (with food)

Conjugation
metta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að metta
supine
(sagnbót)		 mettað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 mettandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég metta við mettum present
(nútíð)		 ég metti við mettum
þú mettar þið mettið þú mettir þið mettið
hann, hún, það mettar þeir, þær, þau metta hann, hún, það metti þeir, þær, þau metti
past
(þátíð)		 ég mettaði við mettuðum past
(þátíð)		 ég mettaði við mettuðum
þú mettaðir þið mettuðuð þú mettaðir þið mettuðuð
hann, hún, það mettaði þeir, þær, þau mettuðu hann, hún, það mettaði þeir, þær, þau mettuðu
imperative
(boðháttur)		 metta (þú) mettið (þið)
Forms with appended personal pronoun
mettaðu mettiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
mettast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að mettast
supine
(sagnbót)		 mettast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 mettandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég mettast við mettumst present
(nútíð)		 ég mettist við mettumst
þú mettast þið mettist þú mettist þið mettist
hann, hún, það mettast þeir, þær, þau mettast hann, hún, það mettist þeir, þær, þau mettist
past
(þátíð)		 ég mettaðist við mettuðumst past
(þátíð)		 ég mettaðist við mettuðumst
þú mettaðist þið mettuðust þú mettaðist þið mettuðust
hann, hún, það mettaðist þeir, þær, þau mettuðust hann, hún, það mettaðist þeir, þær, þau mettuðust
imperative
(boðháttur)		 mettast (þú) mettist (þið)
Forms with appended personal pronoun
mettastu mettisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
mettaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 mettaður mettuð mettað mettaðir mettaðar mettuð
accusative
(þolfall)		 mettaðan mettaða mettað mettaða mettaðar mettuð
dative
(þágufall)		 mettuðum mettaðri mettuðu mettuðum mettuðum mettuðum
genitive
(eignarfall)		 mettaðs mettaðrar mettaðs mettaðra mettaðra mettaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 mettaði mettaða mettaða mettuðu mettuðu mettuðu
accusative
(þolfall)		 mettaða mettuðu mettaða mettuðu mettuðu mettuðu
dative
(þágufall)		 mettaða mettuðu mettaða mettuðu mettuðu mettuðu
genitive
(eignarfall)		 mettaða mettuðu mettaða mettuðu mettuðu mettuðu

Italian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmet.ta/
  • Rhymes: -etta
  • Hyphenation: mét‧ta

Verb

metta

  1. inflection of mettere:
    1. first/second/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Anagrams

Japanese

Romanization

metta

  1. Rōmaji transcription of めった

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

metta

  1. inflection of mette:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse metta.

Pronunciation
  • IPA(key): /²mɛtːɑ/

Verb

metta (present tense mettar, past tense metta, past participle metta, passive infinitive mettast, present participle mettande, imperative metta/mett)

  1. to sate, fill (with food)
    Har me nok mat til å metta alle gjestene?
    Do we have enough food for all the guests?

References

Portuguese

Verb

metta

  1. inflection of metter:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.