impiattare
Italian
Verb
impiattàre (first-person singular present impiàtto, first-person singular past historic impiattài, past participle impiattàto, auxiliary avére)
Conjugation
infinitive | impiattàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | impiattàndo | |||
present participle | impiattànte | past participle | impiattàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | impiàtto | impiàtti | impiàtta | impiattiàmo | impiattàte | impiàttano |
imperfect | impiattàvo | impiattàvi | impiattàva | impiattavàmo | impiattavàte | impiattàvano |
past historic | impiattài | impiattàsti | impiattò | impiattàmmo | impiattàste | impiattàrono |
future | impiatterò | impiatterài | impiatterà | impiatterémo | impiatteréte | impiatterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | impiatterèi | impiatterésti | impiatterèbbe, impiatterébbe | impiatterémmo | impiatteréste | impiatterèbbero, impiatterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | impiàtti | impiàtti | impiàtti | impiattiàmo | impiattiàte | impiàttino |
imperfect | impiattàssi | impiattàssi | impiattàsse | impiattàssimo | impiattàste | impiattàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
impiàtta | impiàtti | impiattiàmo | impiattàte | impiàttino | ||
negative imperative | non impiattàre | non impiàtti | non impiattiàmo | non impiattàte | non impiàttino |
Further reading
- impiattare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.