feil

See also: Feil, fẹil, and féil

Azerbaijani

Alternative forms
  • feʼl (superseded)

Etymology

From Arabic فِعْل (fiʕl).

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

feil (definite accusative feili, plural feillər)

  1. (grammar) verb
    təsirli və təsirsiz feillər ― transitive and intransitive verbs
    feilin şəxsə görə dəyişməsi ― verb conjugation for person
    feilin məsdəri ― the infinitive form of the verb
    feil forması ― grammatical mood
    təfəkkür feilləri ― verbs of cognition
    hərəkət feilləri ― verbs of motion
    nitq feilləri ― verbs of speech

Declension
    Declension of feil
singular plural
nominative feil
 feillər
definite accusative feili
 feilləri
dative feilə
 feillərə
locative feildə
 feillərdə
ablative feildən
 feillərdən
definite genitive feilin
 feillərin
    Possessive forms of feil
nominative
singular plural
mənim (“my”) feilim feillərim
sənin (“your”) feilin feillərin
onun (“his/her/its”) feili feilləri
bizim (“our”) feilimiz feillərimiz
sizin (“your”) feiliniz feilləriniz
onların (“their”) feili or feilləri feilləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) feilimi feillərimi
sənin (“your”) feilini feillərini
onun (“his/her/its”) feilini feillərini
bizim (“our”) feilimizi feillərimizi
sizin (“your”) feilinizi feillərinizi
onların (“their”) feilini or feillərini feillərini
dative
singular plural
mənim (“my”) feilimə feillərimə
sənin (“your”) feilinə feillərinə
onun (“his/her/its”) feilinə feillərinə
bizim (“our”) feilimizə feillərimizə
sizin (“your”) feilinizə feillərinizə
onların (“their”) feilinə or feillərinə feillərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) feilimdə feillərimdə
sənin (“your”) feilində feillərində
onun (“his/her/its”) feilində feillərində
bizim (“our”) feilimizdə feillərimizdə
sizin (“your”) feilinizdə feillərinizdə
onların (“their”) feilində or feillərində feillərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) feilimdən feillərimdən
sənin (“your”) feilindən feillərindən
onun (“his/her/its”) feilindən feillərindən
bizim (“our”) feilimizdən feillərimizdən
sizin (“your”) feilinizdən feillərinizdən
onların (“their”) feilindən or feillərindən feillərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) feilimin feillərimin
sənin (“your”) feilinin feillərinin
onun (“his/her/its”) feilinin feillərinin
bizim (“our”) feilimizin feillərimizin
sizin (“your”) feilinizin feillərinizin
onların (“their”) feilinin or feillərinin feillərinin

Dutch

Alternative forms
  • feyl (obsolete)

Etymology

Borrowed from Middle French faille, from Old French faille, from Vulgar Latin *fallita, from Latin fallo (“I disappoint”).

Pronunciation
  • IPA(key): /fɛi̯l/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: feil
  • Rhymes: -ɛi̯l

Noun

feil f (plural feilen, diminutive feiltje n)

  1. (archaic) error
    Synonyms: fout, gebrek
  2. (obsolete) shortage, lack
    Synonyms: gebrek, tekort

Derived terms

German

Pronunciation
  • IPA(key): [faɪ̯l]
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɪ̯l
  • Homophones: File (general), Pfeil (northern and central Germany)

Etymology 1

From Middle High German veile, from Old High German feili (“for sale”), from Proto-West Germanic *failī. Possibly merged with a descendant of Proto-Germanic *falaz, but this is uncertain. Old High German fali is only attested once in a text that uses ai for ei, thus quite plausibly a mere scribal error (regarding also that short a should be umlauted to e).

Cognate with Dutch veil. From *falaz stems Old Norse falr (whence Norwegian Nynorsk fal, Swedish fal). The latter is related with Old Church Slavonic плѣнъ (plěnŭ, “booty”), Ancient Greek πωλέω (pōléō, “sell”).

Adjective

feil (strong nominative masculine singular feiler, not comparable)

  1. (literary, derogatory) venal, capable of being bribed or prostituted
    Synonyms: käuflich, bestechlich
    feile Knechte ― venal minions
    feile Dirnen ― venal harlots
  2. (literary, dated) for sale, vendible, purchasable (now at most predicatively with sein, stehen, and in the compounds below)
    Synonyms: käuflich, verkäuflich, zu (ver)kaufen
Declension
Positive forms of feil (uncomparable)
number & gender singular plural
masculine feminine neuter
predicative er ist feil sie ist feil es ist feil sie sind feil
strong declension
(without article)		 nominative feiler feile feiles feile
genitive feilen feiler feilen feiler
dative feilem feiler feilem feilen
accusative feilen feile feiles feile
weak declension
(with definite article)		 nominative der feile die feile das feile die feilen
genitive des feilen der feilen des feilen der feilen
dative dem feilen der feilen dem feilen den feilen
accusative den feilen die feile das feile die feilen
mixed declension
(with indefinite article)		 nominative ein feiler eine feile ein feiles (keine) feilen
genitive eines feilen einer feilen eines feilen (keiner) feilen
dative einem feilen einer feilen einem feilen (keinen) feilen
accusative einen feilen eine feile ein feiles (keine) feilen
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

feil

  1. singular imperative of feilen
  2. (colloquial) first-person singular present of feilen

Further reading
  • “feil” in Duden online
  • “feil” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache

Irish

Etymology

Alteration of oil, alternative form of oir.

Pronunciation
  • IPA(key): /fʲɛlʲ/[1]

Verb

feil (present analytic feileann, future analytic feilfidh, verbal noun feiliúint, past participle feilte) (Connacht)

  1. suit, fit
  2. oblige

Usage notes

Objects are expressed by means of the preposition do:

  • Feileann an t-ainm go han-mhaith dó. ― The name suits him very well.

Conjugation
conjugation of feil (first conjugation – A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present feilim feileann tú;
feilir†		 feileann sé, sí feilimid feileann sibh feileann siad;
feilid†		 a fheileann; a fheileas /
a bhfeileann*; a bhfeileas*		 feiltear
past d'fheil mé; d'fheileas /
fheil mé‡; fheileas‡		 d'fheil tú; d'fheilis /
fheil tú; fheilis‡		 d'fheil sé, sí /
fheil sé, sí‡		 d'fheileamar; d'fheil muid /
fheileamar; fheil muid‡		 d'fheil sibh; d'fheileabhair /
fheil sibh;
fheileabhair‡		 d'fheil siad; d'fheileadar /
fheil siad; fheileadar‡		 a d'fheil /
ar fheil*		 feileadh
past habitual d'fheilinn /
fheilinn‡; bhfeilinn‡‡		 d'fheilteá /
fheilteá‡; bhfeilteᇇ		 d'fheileadh sé, sí /
fheileadh sé, sí‡; bhfeileadh sé, s퇇		 d'fheilimis; d'fheileadh muid /
fheilimis; fheileadh muid‡; bhfeilimis‡‡; bhfeileadh muid‡‡		 d'fheileadh sibh /
fheileadh sibh‡; bhfeileadh sibh‡‡		 d'fheilidís; d'fheileadh siad /
fheilidís; fheileadh siad‡; bhfeilidís‡‡; bhfeileadh siad‡‡		 a d'fheileadh /
a bhfeileadh*		 d'fheiltí /
fheiltí‡; bhfeilt퇇
future feilfidh mé;
feilfead		 feilfidh tú;
feilfir†		 feilfidh sé, sí feilfimid;
feilfidh muid		 feilfidh sibh feilfidh siad;
feilfid†		 a fheilfidh; a fheilfeas /
a bhfeilfidh*; a bhfeilfeas*		 feilfear
conditional d'fheilfinn / fheilfinn‡; bhfeilfinn‡‡ d'fheilfeá / fheilfeá‡; bhfeilfeᇇ d'fheilfeadh sé, sí / fheilfeadh sé, sí‡; bhfeilfeadh sé, s퇇 d'fheilfimis; d'fheilfeadh muid / fheilfimis‡; fheilfeadh muid‡; bhfeilfimis‡‡; bhfeilfeadh muid‡‡ d'fheilfeadh sibh / fheilfeadh sibh‡; bhfeilfeadh sibh‡‡ d'fheilfidís; d'fheilfeadh siad / fheilfidís‡; fheilfeadh siad‡; bhfeilfidís‡‡; bhfeilfeadh siad‡‡ a d'fheilfeadh /
a bhfeilfeadh*		 d'fheilfí / fheilfí‡; bhfeilf퇇
subjunctive present go bhfeile mé;
go bhfeilead†		 go bhfeile tú;
go bhfeilir†		 go bhfeile sé, sí go bhfeilimid;
go bhfeile muid		 go bhfeile sibh go bhfeile siad;
go bhfeilid†		 — go bhfeiltear
past dá bhfeilinn dá bhfeilteá dá bhfeileadh sé, sí dá bhfeilimis;
dá bhfeileadh muid		 dá bhfeileadh sibh dá bhfeilidís;
dá bhfeileadh siad		 — dá bhfeiltí
imperative feilim feil feileadh sé, sí feilimis feiligí;
feilidh†		 feilidís — feiltear
verbal noun feileadh
past participle feilte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
feil fheil bhfeil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References
  1. Finck, F. N. (1899) Die araner mundart (in German), volume II, Marburg: Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, page 108

Further reading

Norwegian Bokmål

Etymology

Borrowed from Middle Low German feil, fēl, which is borrowed from Old French faille, which is derived from Latin fallō. Cognate with Danish fejl, Swedish fel, German Fehler and English fail.[1] Adverb and adjective derived from the noun.

Pronunciation
  • IPA(key): /fæɪl/

Adjective

feil (indeclinable)

  1. wrong

Adverb

feil

  1. wrong

Noun

feil m (definite singular feilen, indefinite plural feil, definite plural feila or feilene)

  1. error, mistake

Derived terms

References
  1. Torp, Alf (1919) Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard)

Further reading

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Middle Low German [Term?], from French faille.

Pronunciation
  • IPA(key): /fɛɪːl/

Noun

feil m (definite singular feilen, indefinite plural feil, definite plural feila)

  1. error, mistake

Adjective

feil (indeclinable)

  1. wrong

Adverb

feil

  1. wrong

Derived terms

References

    Old Irish

    Verb

    feil

    1. Alternative form of fil

    Volapük

    Pronunciation
    • IPA(key): [feˈil]

    Proper noun

    feil

    1. tilth

    Declension
    declension of feil
    singular
    nominative feil
    genitive feila
    dative feile
    accusative feili
    vocative 1 o feil!
    predicative 2 feilu
    • 1 status as a case is disputed
    • 2 in later, non-classical Volapük only

    Derived terms
    • feilan
    • feilanik
    • feilaläned
    • feilam
    • feilav
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.