enfeudar
Catalan
Verb
enfeudar (first-person singular present enfeudo, first-person singular preterite enfeudí, past participle enfeudat); root stress: (Central, Valencian, Balearic) /e/
- to enfeoff
Conjugation
Galician
Verb
enfeudar (first-person singular present enfeudo, first-person singular preterite enfeudei, past participle enfeudado)
- to enfeoff
Conjugation
1Less recommended.
Related terms
- enfeudamento
Further reading
- “enfeudar”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, since 2012
- “enfeudar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /enfeuˈdaɾ/ [ẽɱ.feu̯ˈð̞aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: en‧feu‧dar
Verb
enfeudar (first-person singular present enfeudo, first-person singular preterite enfeudé, past participle enfeudado)
- to enfeoff
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive enfeudar | |||||||
dative | enfeudarme | enfeudarte | enfeudarle, enfeudarse | enfeudarnos | enfeudaros | enfeudarles, enfeudarse | |
accusative | enfeudarme | enfeudarte | enfeudarlo, enfeudarla, enfeudarse | enfeudarnos | enfeudaros | enfeudarlos, enfeudarlas, enfeudarse | |
with gerund enfeudando | |||||||
dative | enfeudándome | enfeudándote | enfeudándole, enfeudándose | enfeudándonos | enfeudándoos | enfeudándoles, enfeudándose | |
accusative | enfeudándome | enfeudándote | enfeudándolo, enfeudándola, enfeudándose | enfeudándonos | enfeudándoos | enfeudándolos, enfeudándolas, enfeudándose | |
with informal second-person singular tú imperative enfeuda | |||||||
dative | enféudame | enféudate | enféudale | enféudanos | not used | enféudales | |
accusative | enféudame | enféudate | enféudalo, enféudala | enféudanos | not used | enféudalos, enféudalas | |
with informal second-person singular vos imperative enfeudá | |||||||
dative | enfeudame | enfeudate | enfeudale | enfeudanos | not used | enfeudales | |
accusative | enfeudame | enfeudate | enfeudalo, enfeudala | enfeudanos | not used | enfeudalos, enfeudalas | |
with formal second-person singular imperative enfeude | |||||||
dative | enféudeme | not used | enféudele, enféudese | enféudenos | not used | enféudeles | |
accusative | enféudeme | not used | enféudelo, enféudela, enféudese | enféudenos | not used | enféudelos, enféudelas | |
with first-person plural imperative enfeudemos | |||||||
dative | not used | enfeudémoste | enfeudémosle | enfeudémonos | enfeudémoos | enfeudémosles | |
accusative | not used | enfeudémoste | enfeudémoslo, enfeudémosla | enfeudémonos | enfeudémoos | enfeudémoslos, enfeudémoslas | |
with informal second-person plural imperative enfeudad | |||||||
dative | enfeudadme | not used | enfeudadle | enfeudadnos | enfeudaos | enfeudadles | |
accusative | enfeudadme | not used | enfeudadlo, enfeudadla | enfeudadnos | enfeudaos | enfeudadlos, enfeudadlas | |
with formal second-person plural imperative enfeuden | |||||||
dative | enféudenme | not used | enféudenle | enféudennos | not used | enféudenles, enféudense | |
accusative | enféudenme | not used | enféudenlo, enféudenla | enféudennos | not used | enféudenlos, enféudenlas, enféudense |
Further reading
- “enfeudar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.