bæra

See also: Appendix:Variations of "bara"

Icelandic

Etymology

From Old Norse bera.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpaiːra/
    Rhymes: -aiːra

Verb

bæra (weak verb, third-person singular past indicative bærði, supine bært)

  1. (transitive) to move, stir

Conjugation
bæra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bæra
supine
(sagnbót)		 bært
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bærandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bæri við bærum present
(nútíð)		 ég bæri við bærum
þú bærir þið bærið þú bærir þið bærið
hann, hún, það bærir þeir, þær, þau bæra hann, hún, það bæri þeir, þær, þau bæri
past
(þátíð)		 ég bærði við bærðum past
(þátíð)		 ég bærði við bærðum
þú bærðir þið bærðuð þú bærðir þið bærðuð
hann, hún, það bærði þeir, þær, þau bærðu hann, hún, það bærði þeir, þær, þau bærðu
imperative
(boðháttur)		 bær (þú) bærið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bærðu bæriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bærast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bærast
supine
(sagnbót)		 bærst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bærandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bærist við bærumst present
(nútíð)		 ég bærist við bærumst
þú bærist þið bærist þú bærist þið bærist
hann, hún, það bærist þeir, þær, þau bærast hann, hún, það bærist þeir, þær, þau bærist
past
(þátíð)		 ég bærðist við bærðumst past
(þátíð)		 ég bærðist við bærðumst
þú bærðist þið bærðust þú bærðist þið bærðust
hann, hún, það bærðist þeir, þær, þau bærðust hann, hún, það bærðist þeir, þær, þau bærðust
imperative
(boðháttur)		 bærst (þú) bærist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bærstu bæristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bærður bærð bært bærðir bærðar bærð
accusative
(þolfall)		 bærðan bærða bært bærða bærðar bærð
dative
(þágufall)		 bærðum bærðri bærðu bærðum bærðum bærðum
genitive
(eignarfall)		 bærðs bærðrar bærðs bærðra bærðra bærðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bærði bærða bærða bærðu bærðu bærðu
accusative
(þolfall)		 bærða bærðu bærða bærðu bærðu bærðu
dative
(þágufall)		 bærða bærðu bærða bærðu bærðu bærðu
genitive
(eignarfall)		 bærða bærðu bærða bærðu bærðu bærðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

bæra n

  1. definite plural of bær

Norwegian Nynorsk

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbæː.rɑ/

Noun

bæra n

  1. definite plural of bær

Pronunciation
  • IPA(key): /²bæː.rɑ/

Verb

bæra (present tense bær, past tense bar, past participle bore, passive infinitive bærast, present participle bærande, imperative bær)

  1. (pre-1938) alternative form of bera

Pronunciation
  • IPA(key): /²bæː.rɑ/

Noun

bæra f

  1. (dialectal) alternative spelling of bere (“female bear”)

Pronunciation
  • IPA(key): /²bæː.rɑ/

Noun

bæra f

  1. (dialectal) alternative spelling of berre (“a bare place”)

References
  • Ivar Aasen (1850) “Bæra”, in Ordbog over det norske Folkesprog‎ (in Danish), Oslo: Samlaget, published 2000
  • Ivar Aasen (1850) “bæra”, in Ordbog over det norske Folkesprog‎ (in Danish), Oslo: Samlaget, published 2000

Old Swedish

Etymology

From Old Norse bera, from Proto-Germanic *beraną.

Verb

bæra

  1. to bear, carry

Conjugation
Conjugation of bæra (strong)
present past
infinitive bæra —
participle bærandi, bærande burin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk bær bæri, bære — bar bāri, bāre
þū bær bæri, bære bær bart bāri, bāre
han bær bæri, bære — bar bāri, bāre
vīr bærum, bærom bærum, bærom bærum, bærom bārum, bārom bārum, bārom
īr bærin bærin bærin bārin bārin
þēr bæra bærin — bāru, bāro bārin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk bærs bæris, bæres — bars bāris, bāres
þū bærs bæris, bæres — barts bāris, bāres
han bærs bæris, bæres — bars bāris, bāres
vīr bærums, -oms bærums, bæroms — bārums, bāroms bārums, bāroms
īr bærins bærins — bārins bārins
þēr bæras bærins — bārus, bāros bārins

Descendants
  • Swedish: bära
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.