acorrer
Galician
Etymology
From Old Galician-Portuguese acorrer (13th century, Cantigas de Santa Maria), from accurrere, present active infinitive of accurrō (“I rush, hasten”).
Pronunciation
- IPA(key): [a.ko.ˈreɾ]
Verb
acorrer (first-person singular present acorro, first-person singular preterite acorrín, past participle acorrido)
acorrer (first-person singular present acorro, first-person singular preterite acorrim or acorri, past participle acorrido, reintegrationist norm)
- to help, aid
- 1324, A. García y García (DIR. ed.), Synodicon hispanum I. Galicia. Madrid: Editorial Católica, page 16:
- de commo son agravados et endevedados et perderon os averes que suyan aver; por lles acorrermos a estas coytas et tribulaçoes et les fazermos aiuda et ben et merçee
- as they are injured and indebted and they lost the assets they used to have; for aiding them in this sorrows and troubles and giving them help and good and mercy
- Synonym: axudar
- 1324, A. García y García (DIR. ed.), Synodicon hispanum I. Galicia. Madrid: Editorial Católica, page 16:
Conjugation
1Less recommended.
References
- “acorrer” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “acorr” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “acorrer” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “acorrer”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, since 2012
- “acorrer” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “acorrer” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- “acorrer” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Portuguese
Etymology
From Old Galician-Portuguese acorrer (13th century, Cantigas de Santa Maria), from accurrere, present active infinitive of accurrō (“I rush, hasten”).
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /a.koˈʁe(ʁ)/ [a.koˈhe(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /a.koˈʁe(ɾ)/ [a.koˈhe(ɾ)]
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /a.koˈʁe(ʁ)/ [a.koˈχe(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /a.koˈʁe(ɻ)/ [a.koˈhe(ɻ)]
- (Portugal) IPA(key): /ɐ.kuˈʁeɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /ɐ.kuˈʁe.ɾi/
- Hyphenation: a‧cor‧rer
Verb
acorrer (first-person singular present acorro, first-person singular preterite acorri, past participle acorrido)
Conjugation
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /akoˈreɾ/ [a.koˈreɾ]
- Rhymes: -eɾ
- Syllabification: a‧co‧rrer
Verb
acorrer (first-person singular present acorro, first-person singular preterite acorrí, past participle acorrido)
- (transitive) to help; to go to the aid of
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive acorrer | |||||||
dative | acorrerme | acorrerte | acorrerle, acorrerse | acorrernos | acorreros | acorrerles, acorrerse | |
accusative | acorrerme | acorrerte | acorrerlo, acorrerla, acorrerse | acorrernos | acorreros | acorrerlos, acorrerlas, acorrerse | |
with gerund acorriendo | |||||||
dative | acorriéndome | acorriéndote | acorriéndole, acorriéndose | acorriéndonos | acorriéndoos | acorriéndoles, acorriéndose | |
accusative | acorriéndome | acorriéndote | acorriéndolo, acorriéndola, acorriéndose | acorriéndonos | acorriéndoos | acorriéndolos, acorriéndolas, acorriéndose | |
with informal second-person singular tú imperative acorre | |||||||
dative | acórreme | acórrete | acórrele | acórrenos | not used | acórreles | |
accusative | acórreme | acórrete | acórrelo, acórrela | acórrenos | not used | acórrelos, acórrelas | |
with informal second-person singular vos imperative acorré | |||||||
dative | acorreme | acorrete | acorrele | acorrenos | not used | acorreles | |
accusative | acorreme | acorrete | acorrelo, acorrela | acorrenos | not used | acorrelos, acorrelas | |
with formal second-person singular imperative acorra | |||||||
dative | acórrame | not used | acórrale, acórrase | acórranos | not used | acórrales | |
accusative | acórrame | not used | acórralo, acórrala, acórrase | acórranos | not used | acórralos, acórralas | |
with first-person plural imperative acorramos | |||||||
dative | not used | acorrámoste | acorrámosle | acorrámonos | acorrámoos | acorrámosles | |
accusative | not used | acorrámoste | acorrámoslo, acorrámosla | acorrámonos | acorrámoos | acorrámoslos, acorrámoslas | |
with informal second-person plural imperative acorred | |||||||
dative | acorredme | not used | acorredle | acorrednos | acorreos | acorredles | |
accusative | acorredme | not used | acorredlo, acorredla | acorrednos | acorreos | acorredlos, acorredlas | |
with formal second-person plural imperative acorran | |||||||
dative | acórranme | not used | acórranle | acórrannos | not used | acórranles, acórranse | |
accusative | acórranme | not used | acórranlo, acórranla | acórrannos | not used | acórranlos, acórranlas, acórranse |
Related terms
Further reading
- “acorrer”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014