wola

• wela

With we- > wo- (as in wohha, wollen etc.), from Proto-Germanic *wela. Cognate with Old Saxon wela Old English wel, Old Norse vel (Icelandic vel).

• IPA^(key): /wola/

wola

1. well

• Middle High German: wol, wole
  • Cimbrian: bóol, boll
  • German: wohl
  • Luxembourgish: wuel
  • Yiddish: ווויל (voyl)

1. Joseph Wright, 'An Old High German Primer, Second Edition'

Inherited from Proto-Slavic *voľà, from Proto-Balto-Slavic *wáljāˀ, from Proto-Indo-European *welh₁- (“to choose, want”). First attested in the 14th century.[1]

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɔlʲaː/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɔlʲɒ/

wola f

1. will (act of choosing to do something; a person’s conscious intent or volition)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], page 29:

     Bo gnew v rozgnewanu iego a sziwot w woli iego (vita in voluntate eius)

     [Bo gniew w rozgniewaniu jego, a żywot w woli jego (vita in voluntate eius)]

2. will (one's independent faculty of choice)
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎, Krakow, page 14b:

     Tho ne gest f[s] twe voly, abicz thobe Xpc dal dludze stroue

     [To nie jest w [s]twe woli, abyć tobie Kryst dał długie zdrowie]

3. will, desire, intention
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎, Krakow, page 171b:

     Ktory clouek czyni volø othcza mego, tenczy przydze do krolefstwa nebeskego

     [Ktory człowiek czyni wolą otca mego, tenci przydzie do krolewstwa niebieskiego]

4. pleasure
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 1, 2:

     W zacone boszem wola iego (voluntas eius)

     [W zakonie bożem wola jego (voluntas eius)]

5. intent
   • Spowiedź powszechna - Confessio generalis, page 3:

     Davam szya vynyen bogv *wszechmogocemv..., czom szgrzessyl... slą volą

     [Dawam się winien Bogu wszechmogącemu..., com zgrzeszył... złą wolą]

6. agreement, acceptance, allowance
   • 1974 [1413], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kaliskie, volume IV, number 423, Kalisz:

     Jako była wola Januszowa..., kiegdy odbiła jego braci pani Burneta

     [Iaco bila wola Januszova..., kyegdi odbila yego braczi pani Burnetha]

7. (property law) property owner's exemption from duties for a certain time
   • 1959 [1397], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 221, Poznań:

     Jaco Mikosz ne dal Woczechoui wole

     [Jako Mikosz nie dał Wociechowi wole]

• Polish: wola
• Silesian: wōlŏ

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wola”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• M. Arcta Słownik Staropolski/Wola on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl

• IPA^(key): /ˈvɔ.la/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔla
• Syllabification: wo‧la

Inherited from Old Polish wola, from Proto-Slavic *voľà, from Proto-Balto-Slavic *wáljāˀ, from Proto-Indo-European *welh₁- (“to choose, want”).

wola f

1. will, volition
2. (obsolete) freedom, liberty

   Synonyms: swoboda, wolność

See the etymology of the corresponding lemma form.

wola n

1. inflection of wole:
   1. genitive singular
   2. nominative/accusative/vocative plural

wola

1. feminine nominative/vocative singular of woli

• wola in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wola in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “wola”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN

• IPA^(key): [ˈwo.la]

wola

1. (stative) to be loose

• Rika Hayami-Allen (2001) A descriptive study of the language of Ternate, the northern Moluccas, Indonesia, University of Pittsburgh

Inherited from Proto-Slavic *voľà from Proto-Balto-Slavic *wáljāˀ.

wola f

1. will

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

-wola^?

1. (transitive) to hug

This verb needs an inflection-table template.