vanda

See also: Vanda, vända, and vånda

English

Etymology

From the genus name.

Noun

vanda (plural vandas)

  1. Any orchid of the genus Vanda.

French

Noun

vanda m (plural vandas)

  1. vanda

Further reading

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvanta/
  • Rhymes: -anta

Verb

vanda (weak verb, third-person singular past indicative vandaði, supine vandað)

  1. to do something with care and effort, to take pains over something

Conjugation
vanda — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að vanda
supine
(sagnbót)		 vandað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 vandandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég vanda við vöndum present
(nútíð)		 ég vandi við vöndum
þú vandar þið vandið þú vandir þið vandið
hann, hún, það vandar þeir, þær, þau vanda hann, hún, það vandi þeir, þær, þau vandi
past
(þátíð)		 ég vandaði við vönduðum past
(þátíð)		 ég vandaði við vönduðum
þú vandaðir þið vönduðuð þú vandaðir þið vönduðuð
hann, hún, það vandaði þeir, þær, þau vönduðu hann, hún, það vandaði þeir, þær, þau vönduðu
imperative
(boðháttur)		 vanda (þú) vandið (þið)
Forms with appended personal pronoun
vandaðu vandiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vandast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að vandast
supine
(sagnbót)		 vandast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 vandandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég vandast við vöndumst present
(nútíð)		 ég vandist við vöndumst
þú vandast þið vandist þú vandist þið vandist
hann, hún, það vandast þeir, þær, þau vandast hann, hún, það vandist þeir, þær, þau vandist
past
(þátíð)		 ég vandaðist við vönduðumst past
(þátíð)		 ég vandaðist við vönduðumst
þú vandaðist þið vönduðust þú vandaðist þið vönduðust
hann, hún, það vandaðist þeir, þær, þau vönduðust hann, hún, það vandaðist þeir, þær, þau vönduðust
imperative
(boðháttur)		 vandast (þú) vandist (þið)
Forms with appended personal pronoun
vandastu vandisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 vandaður vönduð vandað vandaðir vandaðar vönduð
accusative
(þolfall)		 vandaðan vandaða vandað vandaða vandaðar vönduð
dative
(þágufall)		 vönduðum vandaðri vönduðu vönduðum vönduðum vönduðum
genitive
(eignarfall)		 vandaðs vandaðrar vandaðs vandaðra vandaðra vandaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 vandaði vandaða vandaða vönduðu vönduðu vönduðu
accusative
(þolfall)		 vandaða vönduðu vandaða vönduðu vönduðu vönduðu
dative
(þágufall)		 vandaða vönduðu vandaða vönduðu vönduðu vönduðu
genitive
(eignarfall)		 vandaða vönduðu vandaða vönduðu vönduðu vönduðu

Derived terms
  • vanda um (“to admonish, to reprimand”)
  • vanda til (“to rebuke”)
  • vanda ráð sitt (“to lead an honest life”)

Noun

vanda

  1. indefinite genitive plural of vöndur

Old Norse

Noun

vanda

  1. genitive plural of vǫndr

Pali

Alternative forms
Alternative forms
  • 𑀯𑀦𑁆𑀤 (Brahmi script)
  • वन्द (Devanagari script)
  • ৰন্দ (Bengali script)
  • වන්‍ද (Sinhalese script)
  • ဝန္ဒ or ဝၼ္ၻ or ဝၼ်ၻ (Burmese script)
  • วนฺท or วันทะ (Thai script)
  • ᩅᨶ᩠ᨴ (Tai Tham script)
  • ວນ຺ທ or ວັນທະ (Lao script)
  • វន្ទ (Khmer script)
  • 𑅇𑄚𑄴𑄘 (Chakma script)

Verb

vanda

  1. second-person singular imperative active of vandati (“to adore”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.