titular
English
Etymology
Borrowed from Middle French titulaire, from Latin titulāris, from titulus (“title”).
Adjective
titular (not comparable)
- Of, relating to, being, derived from, or having a title.
- Existing in name only; nominal.
- 1667, John Milton, “Book V”, in Paradise Lost. […], London: […] [Samuel Simmons], […], →OCLC; republished as Paradise Lost in Ten Books: […], London: Basil Montagu Pickering […], 1873, →OCLC:
- If these magnific titles yet remain / Not merely titular.
- Named or referred to in the title.
- Macbeth is a titular character.
Derived terms
Translations
- The translations below need to be checked and inserted above into the appropriate translation tables. See instructions at Wiktionary:Entry layout § Translations.
Noun
titular (plural titulars)
Derived terms
Translations
Catalan
Etymology 1
Borrowed from Late Latin titulāris.
Pronunciation
Etymology 2
Borrowed from Late Latin titulāre.
Pronunciation
Verb
titular (first-person singular present titulo, first-person singular preterite titulí, past participle titulat)
Conjugation
infinitive | titular | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | titulant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | titulat | titulada | |||||
plural | titulats | titulades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | titulo | titules | titula | titulem | tituleu | titulen | |
imperfect | titulava | titulaves | titulava | titulàvem | titulàveu | titulaven | |
future | titularé | titularàs | titularà | titularem | titulareu | titularan | |
preterite | titulí | titulares | titulà | titulàrem | titulàreu | titularen | |
conditional | titularia | titularies | titularia | titularíem | titularíeu | titularien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | tituli | titulis | tituli | titulem | tituleu | titulin | |
imperfect | titulés | titulessis | titulés | tituléssim | tituléssiu | titulessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
affirmative | — | titula | tituli | titulem | tituleu | titulin | |
negative (no) | — | no titulis | no tituli | no titulem | no tituleu | no titulin |
Further reading
- “titular” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “titular”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “titular” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Portuguese
Etymology 1
From título + -ar, or borrowed from Late Latin titulāris.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈlaʁ/ [t͡ʃi.tuˈlah]
- (São Paulo) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈlaɾ/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈlaʁ/ [t͡ʃi.tuˈlaχ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈlaɻ/
- (Portugal) IPA(key): /ti.tuˈlaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /ti.tuˈla.ɾi/
Noun
titular m or f by sense (plural titulares)
Etymology 2
Borrowed from Late Latin titulāre.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈla(ʁ)/ [t͡ʃi.tuˈla(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈla(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈla(ʁ)/ [t͡ʃi.tuˈla(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /t͡ʃi.tuˈla(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /ti.tuˈlaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /ti.tuˈla.ɾi/
Verb
titular (first-person singular present titulo, first-person singular preterite titulei, past participle titulado)
Conjugation
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Derived terms
Further reading
- “titular” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
- “titular” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2024.
- “titular” in Dicionário inFormal.
Romanian
Declension
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /tituˈlaɾ/ [t̪i.t̪uˈlaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: ti‧tu‧lar
Etymology 1
From título + -ar, or borrowed from Late Latin titulāris.
Noun
titular m or f by sense (plural titulares)
Etymology 2
Borrowed from Late Latin titulāre. Doublet of tildar.
Verb
titular (first-person singular present titulo, first-person singular preterite titulé, past participle titulado)
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive titular | |||||||
dative | titularme | titularte | titularle, titularse | titularnos | titularos | titularles, titularse | |
accusative | titularme | titularte | titularlo, titularla, titularse | titularnos | titularos | titularlos, titularlas, titularse | |
with gerund titulando | |||||||
dative | titulándome | titulándote | titulándole, titulándose | titulándonos | titulándoos | titulándoles, titulándose | |
accusative | titulándome | titulándote | titulándolo, titulándola, titulándose | titulándonos | titulándoos | titulándolos, titulándolas, titulándose | |
with informal second-person singular tú imperative titula | |||||||
dative | titúlame | titúlate | titúlale | titúlanos | not used | titúlales | |
accusative | titúlame | titúlate | titúlalo, titúlala | titúlanos | not used | titúlalos, titúlalas | |
with informal second-person singular vos imperative titulá | |||||||
dative | titulame | titulate | titulale | titulanos | not used | titulales | |
accusative | titulame | titulate | titulalo, titulala | titulanos | not used | titulalos, titulalas | |
with formal second-person singular imperative titule | |||||||
dative | titúleme | not used | titúlele, titúlese | titúlenos | not used | titúleles | |
accusative | titúleme | not used | titúlelo, titúlela, titúlese | titúlenos | not used | titúlelos, titúlelas | |
with first-person plural imperative titulemos | |||||||
dative | not used | titulémoste | titulémosle | titulémonos | titulémoos | titulémosles | |
accusative | not used | titulémoste | titulémoslo, titulémosla | titulémonos | titulémoos | titulémoslos, titulémoslas | |
with informal second-person plural imperative titulad | |||||||
dative | tituladme | not used | tituladle | tituladnos | titulaos | tituladles | |
accusative | tituladme | not used | tituladlo, tituladla | tituladnos | titulaos | tituladlos, tituladlas | |
with formal second-person plural imperative titulen | |||||||
dative | titúlenme | not used | titúlenle | titúlennos | not used | titúlenles, titúlense | |
accusative | titúlenme | not used | titúlenlo, titúlenla | titúlennos | not used | titúlenlos, titúlenlas, titúlense |
Derived terms
Related terms
Further reading
- “titular”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014