tifa

Catalan

Etymology

First documented in 1932; probably a regressive derivative of tifarada (“piece of shit”).

Pronunciation

Noun

tifa m (plural tifes)

  1. (vulgar) shit

Hausa

Etymology

Borrowed from English tipper.

Pronunciation
  • IPA(key): /tíː.fàː/
    • (Standard Kano Hausa) IPA(key): [tíː.ɸàː]

Noun

tīfā̀ f (plural tīfōfī, possessed form tīfàr̃)

  1. dump truck
  2. sand truck

Icelandic

Verb

tifa (weak verb, third-person singular past indicative tifaði, supine tifað)

  1. to tick (make a ticking sound, e.g. of a clock)

Conjugation
tifa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að tifa
supine
(sagnbót)		 tifað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 tifandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég tifa við tifum present
(nútíð)		 ég tifi við tifum
þú tifar þið tifið þú tifir þið tifið
hann, hún, það tifar þeir, þær, þau tifa hann, hún, það tifi þeir, þær, þau tifi
past
(þátíð)		 ég tifaði við tifuðum past
(þátíð)		 ég tifaði við tifuðum
þú tifaðir þið tifuðuð þú tifaðir þið tifuðuð
hann, hún, það tifaði þeir, þær, þau tifuðu hann, hún, það tifaði þeir, þær, þau tifuðu
imperative
(boðháttur)		 tifa (þú) tifið (þið)
Forms with appended personal pronoun
tifaðu tifiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
tifast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að tifast
supine
(sagnbót)		 tifast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 tifandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég tifast við tifumst present
(nútíð)		 ég tifist við tifumst
þú tifast þið tifist þú tifist þið tifist
hann, hún, það tifast þeir, þær, þau tifast hann, hún, það tifist þeir, þær, þau tifist
past
(þátíð)		 ég tifaðist við tifuðumst past
(þátíð)		 ég tifaðist við tifuðumst
þú tifaðist þið tifuðust þú tifaðist þið tifuðust
hann, hún, það tifaðist þeir, þær, þau tifuðust hann, hún, það tifaðist þeir, þær, þau tifuðust
imperative
(boðháttur)		 tifast (þú) tifist (þið)
Forms with appended personal pronoun
tifastu tifisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
tifaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 tifaður tifuð tifað tifaðir tifaðar tifuð
accusative
(þolfall)		 tifaðan tifaða tifað tifaða tifaðar tifuð
dative
(þágufall)		 tifuðum tifaðri tifuðu tifuðum tifuðum tifuðum
genitive
(eignarfall)		 tifaðs tifaðrar tifaðs tifaðra tifaðra tifaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 tifaði tifaða tifaða tifuðu tifuðu tifuðu
accusative
(þolfall)		 tifaða tifuðu tifaða tifuðu tifuðu tifuðu
dative
(þágufall)		 tifaða tifuðu tifaða tifuðu tifuðu tifuðu
genitive
(eignarfall)		 tifaða tifuðu tifaða tifuðu tifuðu tifuðu

Further reading

Italian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈti.fa/
  • Rhymes: -ifa
  • Hyphenation: tì‧fa

Etymology 1

From New Latin, from Ancient Greek τύφη (túphē, “a species of cattail”).

Noun

tifa f (plural tife)

  1. reedmace, bulrush, cattail (Typha latifolia)
    Synonym: stiancia

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

tifa

  1. inflection of tifare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Anagrams

Jamamadí

Verb

tifa

  1. (Banawá) to drink water

References

Portuguese

Pronunciation
 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈt͡ʃi.fɐ/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈt͡ʃi.fa/

  • Hyphenation: ti‧fa

Noun

tifa f (plural tifas)

  1. cattail (any of several perennial herbs of the genus Typha)

Ternate
dowongi

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈti.fa]

Noun

tifa

  1. the tifa drum, part of the tifa totobuang ensemble

References
  • Rika Hayami-Allen (2001) A descriptive study of the language of Ternate, the northern Moluccas, Indonesia, University of Pittsburgh
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.