stinga
Bavarian
Etymology
From Middle High German stinken, from Old High German stinkan, stincan, from Proto-West Germanic *stinkwan, from Proto-Germanic *stinkwaną, from Proto-Indo-European *stengʷ- (“to push, thrust”), *stegʷ- (“to thrust, strike”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʃd̥iŋɡɐ/
- Hyphenation: stin‧ga
Conjugation
infinitive | stinga | ||
---|---|---|---|
present tense | past tense | subjunctive | |
1st person sing. | stink | - | stingad |
2nd person sing. | stinkst | - | stingadst |
3rd person sing. | stinkt | - | stingad |
1st person plur. | stinga | - | stingadn |
2nd person plur. | stinkts | - | stingats |
3rd person plur. | stinga | - | stingadn |
imperative sing. | stink | ||
imperative plur. | stinkts | ||
past participle | gstunkn |
Related terms
- Gstånk
- stingert
- stinkert
Faroese
Etymology
From Old Norse stinga, from Proto-Germanic *stinganą. Compare Icelandic and Swedish stinga, English sting.
Verb
stinga (third person singular past indicative stakk, third person plural past indicative stungu, supine stungið)
- to sting
Conjugation
Conjugation of stinga (group v-46) | ||
---|---|---|
infinitive | stinga | |
supine | stungið | |
participle (a26)1 | stingandi | stungin |
present | past | |
first singular | stingi | stakk |
second singular | stingur | stakst |
third singular | stingur | stakk |
plural | stinga | stungu |
imperative | ||
singular | stikk! | |
plural | stingið! | |
1Only the past participle being declined. |
Icelandic
Etymology
From Old Norse stinga, from Proto-Germanic *stinganą. Compare Faroese and Swedish stinga, English sting.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstiŋka/
- Rhymes: -iŋka
Verb
stinga (strong verb, third-person singular past indicative stakk, third-person plural past indicative stungu, supine stungið)
- (transitive, intransitive, governs the accusative) to stab, to sting, to prick
- (transitive, intransitive, governs the accusative) to wound, to hurt
- (transitive, governs the dative) to prick with something, to stab with something
- Hann stakk hnífnum í borðið.
- He stuck the knife in the table.
- (transitive, governs the dative) to slip something, to put something
- Prinsessan stakk einhverju í vasa bóndans.
- The princess slipped something into the farmer's pocket.
- Hún hætti lestri og stakk skruddunni í hilluna.
- She stopped reading and put the old book into the shelf.
- (impersonal) to strike someone
- Það stakk mig.
- It struck me.
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að stinga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stungið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stingandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég sting | við stingum | present (nútíð) |
ég stingi | við stingum |
þú stingur | þið stingið | þú stingir | þið stingið | ||
hann, hún, það stingur | þeir, þær, þau stinga | hann, hún, það stingi | þeir, þær, þau stingi | ||
past (þátíð) |
ég stakk | við stungum | past (þátíð) |
ég styngi | við styngjum |
þú stakkst | þið stunguð | þú styngir | þið styngjuð | ||
hann, hún, það stakk | þeir, þær, þau stungu | hann, hún, það styngi | þeir, þær, þau styngju | ||
imperative (boðháttur) |
sting (þú) | stingið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stingdu | stingiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að stingast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
stungist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stingandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stingst | við stingumst | present (nútíð) |
ég stingist | við stingumst |
þú stingst | þið stingist | þú stingist | þið stingist | ||
hann, hún, það stingst | þeir, þær, þau stingast | hann, hún, það stingist | þeir, þær, þau stingist | ||
past (þátíð) |
ég stakkst | við stungumst | past (þátíð) |
ég styngist | við styngjumst |
þú stakkst | þið stungust | þú styngist | þið styngjust | ||
hann, hún, það stakkst | þeir, þær, þau stungust | hann, hún, það styngist | þeir, þær, þau styngjust | ||
imperative (boðháttur) |
stingst (þú) | stingist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
stingstu | stingisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
stunginn | stungin | stungið | stungnir | stungnar | stungin | |
accusative (þolfall) |
stunginn | stungna | stungið | stungna | stungnar | stungin | |
dative (þágufall) |
stungnum | stunginni | stungnu | stungnum | stungnum | stungnum | |
genitive (eignarfall) |
stungins | stunginnar | stungins | stunginna | stunginna | stunginna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
stungni | stungna | stungna | stungnu | stungnu | stungnu | |
accusative (þolfall) |
stungna | stungnu | stungna | stungnu | stungnu | stungnu | |
dative (þágufall) |
stungna | stungnu | stungna | stungnu | stungnu | stungnu | |
genitive (eignarfall) |
stungna | stungnu | stungna | stungnu | stungnu | stungnu |
Synonyms
- (hurt): særa
Derived terms
- stina inn
- stinga af
- stinga á sig
- stinga að
- stinga gat á
- stinga í augun
- stinga í stúf
- stinga í vasann
- stinga saman nefjum
- stinga sér
- stinga undan
- stinga undir stól
- stinga upp á
- stinga upp garð
- stinga upp í
- stinga upp í sig
- stinga upp skrá
- stinga við
- undirstinga
Italian
Verb
stinga
- inflection of stingere:
- first/second/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Anagrams
Latvian
Norwegian Nynorsk
Swedish
Etymology
From Old Swedish stinga, from Old Norse stinga, from Proto-Germanic *stinganą. Compare Icelandic and Faroese stinga, English sting.
Usage notes
- The past tense singular "stang" is "very rare" according to SAOL (6th ed.), replaced by "stack" in SAOL (8th ed., the past tense of sticka), although the past tense plural is stungo, and "missing" in SAOL (13th ed.).
Conjugation
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | stinga | stingas | ||
Supine | stungit | stungits | ||
Imperative | sting | — | ||
Imper. plural1 | stingen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | stinger | stang | stings, stinges | stangs |
Ind. plural1 | stinga | stungo | stingas | stungos |
Subjunctive2 | stinge | stunge | stinges | stunges |
Participles | ||||
Present participle | stingande | |||
Past participle | stungen | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
Synonyms
References
- Stinga in Svenska Akademiens ordlista öfver svenska språket (6th ed., 1889)
- stinga in Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (8th ed., 1923)
- stinga in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
- stinga in Otto Hoppe, Carl Auerbach, Schwedisch-deutsches Wörterbuch. Svensk-tysk ordbok (1919)