stansa

Icelandic

Alternative forms
  • stanza (standard spelling before 1973)

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstansa/
    Rhymes: -ansa

Verb

stansa (weak verb, third-person singular past indicative stansaði, supine stansað)

  1. (intransitive) to stop, halt

Conjugation
stansa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stansa
supine
(sagnbót)		 stansað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stansandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stansa við stönsum present
(nútíð)		 ég stansi við stönsum
þú stansar þið stansið þú stansir þið stansið
hann, hún, það stansar þeir, þær, þau stansa hann, hún, það stansi þeir, þær, þau stansi
past
(þátíð)		 ég stansaði við stönsuðum past
(þátíð)		 ég stansaði við stönsuðum
þú stansaðir þið stönsuðuð þú stansaðir þið stönsuðuð
hann, hún, það stansaði þeir, þær, þau stönsuðu hann, hún, það stansaði þeir, þær, þau stönsuðu
imperative
(boðháttur)		 stansa (þú) stansið (þið)
Forms with appended personal pronoun
stansaðu stansiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stansaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 stansaður stönsuð stansað stansaðir stansaðar stönsuð
accusative
(þolfall)		 stansaðan stansaða stansað stansaða stansaðar stönsuð
dative
(þágufall)		 stönsuðum stansaðri stönsuðu stönsuðum stönsuðum stönsuðum
genitive
(eignarfall)		 stansaðs stansaðrar stansaðs stansaðra stansaðra stansaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 stansaði stansaða stansaða stönsuðu stönsuðu stönsuðu
accusative
(þolfall)		 stansaða stönsuðu stansaða stönsuðu stönsuðu stönsuðu
dative
(þágufall)		 stansaða stönsuðu stansaða stönsuðu stönsuðu stönsuðu
genitive
(eignarfall)		 stansaða stönsuðu stansaða stönsuðu stönsuðu stönsuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

stansa

  1. inflection of stanse:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Etymology

stans +‎ -a

Verb

stansa (present stansar, preterite stansade, supine stansat, imperative stansa)

  1. (sometimes with ut (“out”)) to punch or cut holes in sheet metal, cardboard, rolled-out dough, or some other sheet of material; to punch, to die-cut
    stansa ut ett mönster i metallen
    punch out a pattern in the metal

Conjugation
Conjugation of stansa (weak)
Active Passive
Infinitive stansa stansas
Supine stansat stansats
Imperative stansa —
Imper. plural1 stansen —
Present Past Present Past
Indicative stansar stansade stansas stansades
Ind. plural1 stansa stansade stansas stansades
Subjunctive2 stanse stansade stanses stansades
Participles
Present participle stansande
Past participle stansad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.