rugga

Icelandic

Etymology

From Old Norse rugga, from Proto-Germanic *rukkōną (“to rock”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrʏkːa/
  • Rhymes: -ʏkːa

Verb

rugga (weak verb, third-person singular past indicative ruggaði, supine ruggað)

  1. (intransitive or transitive, with dative) to rock, to sway
    Synonyms: vagga, ramba

Conjugation
rugga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rugga
supine
(sagnbót)		 ruggað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 ruggandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rugga við ruggum present
(nútíð)		 ég ruggi við ruggum
þú ruggar þið ruggið þú ruggir þið ruggið
hann, hún, það ruggar þeir, þær, þau rugga hann, hún, það ruggi þeir, þær, þau ruggi
past
(þátíð)		 ég ruggaði við rugguðum past
(þátíð)		 ég ruggaði við rugguðum
þú ruggaðir þið rugguðuð þú ruggaðir þið rugguðuð
hann, hún, það ruggaði þeir, þær, þau rugguðu hann, hún, það ruggaði þeir, þær, þau rugguðu
imperative
(boðháttur)		 rugga (þú) ruggið (þið)
Forms with appended personal pronoun
ruggaðu ruggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ruggast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að ruggast
supine
(sagnbót)		 ruggast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 ruggandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég ruggast við ruggumst present
(nútíð)		 ég ruggist við ruggumst
þú ruggast þið ruggist þú ruggist þið ruggist
hann, hún, það ruggast þeir, þær, þau ruggast hann, hún, það ruggist þeir, þær, þau ruggist
past
(þátíð)		 ég ruggaðist við rugguðumst past
(þátíð)		 ég ruggaðist við rugguðumst
þú ruggaðist þið rugguðust þú ruggaðist þið rugguðust
hann, hún, það ruggaðist þeir, þær, þau rugguðust hann, hún, það ruggaðist þeir, þær, þau rugguðust
imperative
(boðháttur)		 ruggast (þú) ruggist (þið)
Forms with appended personal pronoun
ruggastu ruggisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ruggaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 ruggaður rugguð ruggað ruggaðir ruggaðar rugguð
accusative
(þolfall)		 ruggaðan ruggaða ruggað ruggaða ruggaðar rugguð
dative
(þágufall)		 rugguðum ruggaðri rugguðu rugguðum rugguðum rugguðum
genitive
(eignarfall)		 ruggaðs ruggaðrar ruggaðs ruggaðra ruggaðra ruggaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 ruggaði ruggaða ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu
accusative
(þolfall)		 ruggaða rugguðu ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu
dative
(þágufall)		 ruggaða rugguðu ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu
genitive
(eignarfall)		 ruggaða rugguðu ruggaða rugguðu rugguðu rugguðu

Noun

rugga f (genitive singular ruggu, nominative plural ruggur)

  1. rocking cradle
    Synonym: vagga

Declension
declension of rugga
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rugga ruggan ruggur ruggurnar
accusative ruggu rugguna ruggur ruggurnar
dative ruggu ruggunni ruggum ruggunum
genitive ruggu ruggunnar rugga rugganna

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

rugga

  1. inflection of rugge:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Verb

rugga (present ruggar, preterite ruggade, supine ruggat, imperative rugga)

  1. (of birds) to molt (shed feathers)

Conjugation
Conjugation of rugga (weak)
Active Passive
Infinitive rugga ruggas
Supine ruggat ruggats
Imperative rugga —
Imper. plural1 ruggen —
Present Past Present Past
Indicative ruggar ruggade ruggas ruggades
Ind. plural1 rugga ruggade ruggas ruggades
Subjunctive2 rugge ruggade rugges ruggades
Participles
Present participle ruggande
Past participle ruggad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

See also
  • ömsa (shed skin or shell)

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.