rannsaka
Icelandic
Verb
rannsaka (weak verb, third-person singular past indicative rannsakaði, supine rannsakað)
- to investigate
- to research, to study
Conjugation
rannsaka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að rannsaka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rannsakað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rannsakandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég rannsaka | við rannsökum | present (nútíð) |
ég rannsaki | við rannsökum |
| þú rannsakar | þið rannsakið | þú rannsakir | þið rannsakið | ||
| hann, hún, það rannsakar | þeir, þær, þau rannsaka | hann, hún, það rannsaki | þeir, þær, þau rannsaki | ||
| past (þátíð) |
ég rannsakaði | við rannsökuðum | past (þátíð) |
ég rannsakaði | við rannsökuðum |
| þú rannsakaðir | þið rannsökuðuð | þú rannsakaðir | þið rannsökuðuð | ||
| hann, hún, það rannsakaði | þeir, þær, þau rannsökuðu | hann, hún, það rannsakaði | þeir, þær, þau rannsökuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
rannsaka (þú) | rannsakið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rannsakaðu | rannsakiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rannsakast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að rannsakast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rannsakast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rannsakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég rannsakast | við rannsökumst | present (nútíð) |
ég rannsakist | við rannsökumst |
| þú rannsakast | þið rannsakist | þú rannsakist | þið rannsakist | ||
| hann, hún, það rannsakast | þeir, þær, þau rannsakast | hann, hún, það rannsakist | þeir, þær, þau rannsakist | ||
| past (þátíð) |
ég rannsakaðist | við rannsökuðumst | past (þátíð) |
ég rannsakaðist | við rannsökuðumst |
| þú rannsakaðist | þið rannsökuðust | þú rannsakaðist | þið rannsökuðust | ||
| hann, hún, það rannsakaðist | þeir, þær, þau rannsökuðust | hann, hún, það rannsakaðist | þeir, þær, þau rannsökuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
rannsakast (þú) | rannsakist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rannsakastu | rannsakisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rannsakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
rannsakaður | rannsökuð | rannsakað | rannsakaðir | rannsakaðar | rannsökuð | |
| accusative (þolfall) |
rannsakaðan | rannsakaða | rannsakað | rannsakaða | rannsakaðar | rannsökuð | |
| dative (þágufall) |
rannsökuðum | rannsakaðri | rannsökuðu | rannsökuðum | rannsökuðum | rannsökuðum | |
| genitive (eignarfall) |
rannsakaðs | rannsakaðrar | rannsakaðs | rannsakaðra | rannsakaðra | rannsakaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
rannsakaði | rannsakaða | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
| accusative (þolfall) |
rannsakaða | rannsökuðu | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
| dative (þágufall) |
rannsakaða | rannsökuðu | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
| genitive (eignarfall) |
rannsakaða | rannsökuðu | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
Old Norse
Verb
rannsaka (singular past indicative rannsakaði, plural past indicative rannsǫkuðu, past participle rannsakaður)
- to investigate
- to ransack
Descendants
References
- “rannsaka”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Swedish
Etymology
From Old Swedish ransaka (“house-search”), from rann, corresponding to Icelandic rann (“house”), related to granne (“neighbor”), and a verb saka, derived from söka (“to search”); from Old Norse rannsaka.
Verb
rannsaka (present rannsakar, preterite rannsakade, supine rannsakat, imperative rannsaka)
- to carefully and critically examine, to scrutinize (often introspectively)
- rannsaka sina motiv
- examine one's motives
- rannsaka sig själv
- take a deep look at oneself / do some soul-searching
- Hon rannsakade sitt minne
- She searched her memory
- (dated) to question in court
Usage notes
Closest to the archaic sense of English ransack.
Conjugation
Conjugation of rannsaka (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | rannsaka | rannsakas | ||
| Supine | rannsakat | rannsakats | ||
| Imperative | rannsaka | — | ||
| Imper. plural1 | rannsaken | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | rannsakar | rannsakade | rannsakas | rannsakades |
| Ind. plural1 | rannsaka | rannsakade | rannsakas | rannsakades |
| Subjunctive2 | rannsake | rannsakade | rannsakes | rannsakades |
| Participles | ||||
| Present participle | rannsakande | |||
| Past participle | rannsakad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||
Related terms
References
- rannsaka in Svensk ordbok (SO)
- rannsaka in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
- rannsaka in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
- rannsaka in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.