publiek

Dutch

Etymology

From Middle French public, publique.

Pronunciation
  • IPA(key): /pyˈblik/
  • audio(file)
  • Hyphenation: pu‧bliek
  • Rhymes: -ik

Noun

publiek n (plural publieken, diminutive publiekje n)

  1. audience

Derived terms
  • festivalpubliek
  • theaterpubliek
  • voetbalpubliek

Descendants
  • Afrikaans: publiek
  • → Indonesian: publik

Adjective

publiek (comparative publieker, superlative publiekst)

  1. public

Inflection
Inflection of publiek
uninflected publiek
inflected publieke
comparative publieker
positive comparative superlative
predicative/adverbial publiekpubliekerhet publiekst
het publiekste
indefinite m./f. sing. publiekepubliekerepubliekste
n. sing. publiekpubliekerpubliekste
plural publiekepubliekerepubliekste
definite publiekepubliekerepubliekste
partitive publiekspubliekers—

Derived terms

Descendants
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.