kenmerken

Dutch

Pronunciation
  • Audio(file)

Etymology 1

From kenmerk +‎ -en.

Verb

kenmerken

  1. to characterize
Inflection
Inflection of kenmerken (weak)
infinitive kenmerken
past singular kenmerkte
past participle gekenmerkt
infinitive kenmerken
gerund kenmerken n
present tense past tense
1st person singular kenmerkkenmerkte
2nd person sing. (jij) kenmerktkenmerkte
2nd person sing. (u) kenmerktkenmerkte
2nd person sing. (gij) kenmerktkenmerkte
3rd person singular kenmerktkenmerkte
plural kenmerkenkenmerkten
subjunctive sing.1 kenmerkekenmerkte
subjunctive plur.1 kenmerkenkenmerkten
imperative sing. kenmerk
imperative plur.1 kenmerkt
participles kenmerkendgekenmerkt
1) Archaic.
Descendants
  • Afrikaans: kenmerk

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kenmerken

  1. plural of kenmerk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.