irtonain
Ingrian
Etymology
From Proto-Finnic *irta + -nain. Akin to Finnish irtonainen.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈirtonɑi̯ne/, [ˈirtŏ̞nəi̯n]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈirtonɑi̯n/, [ˈird̥o̞nɑi̯n]
- Rhymes: -irtonɑi̯n
- Hyphenation: ir‧to‧nain
Declension
Declension of irtonain (type 1/kärpäin, no gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | irtonain | irtonaiset |
genitive | irtonaisen | irtonaisiin |
partitive | irtonaista, irtonaist | irtonaisia |
illative | irtonaisee | irtonaisii |
inessive | irtonaisees | irtonaisiis |
elative | irtonaisest | irtonaisist |
allative | irtonaiselle | irtonaisille |
adessive | irtonaiseel | irtonaisiil |
ablative | irtonaiselt | irtonaisilt |
translative | irtonaiseks | irtonaisiks |
essive | irtonaisenna, irtonaiseen | irtonaisinna, irtonaisiin |
exessive1) | irtonaisent | irtonaisint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
Related terms
- irti (“loose, free”, adverb)
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 94
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.