insulto

See also: insultó and insultò

Asturian

Verb

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Bikol Central

Etymology

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔin̪ˈsul̪.to]
  • (file)
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Noun

insúlto (Basahan spelling ᜁᜈ᜔ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜓ)

  1. insult
    Synonym: tuya

Derived terms

  • insultohon
  • mag-insulto

Catalan

Pronunciation

Verb

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Cebuano

Etymology

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation

  • Hyphenation: in‧sul‧to
  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔɪn̪ˈs̪ul̪.t̪ɔ]

Noun

insulto

  1. insult

Verb

insulto

  1. to insult

Conjugation

Esperanto

Pronunciation

  • IPA(key): /inˈsulto/
  • (file)
  • Rhymes: -ulto

Noun

insulto (accusative singular insulton, plural insultoj, accusative plural insultojn)

  1. insult, affront

Galician

Etymology 1

Attested since the 15th century. Learned borrowing from Latin īnsultus

Pronunciation

  • IPA(key): [inˈsultʊ]

Noun

insulto m (plural insultos)

  1. insult, abuse; affront
    Synonym: deosto
    • 1441, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 272:
      que desta dita çibdade avían partido Pero Dias de Cadorna e Martín Sánches, abade da Triindade da dita çibdade, con çerta gente de cavalo e de pe, pera Milmanda, sobre rasón de çerto insulto que ena dita villa de Millmanda avían feyto Martín de Castro, con peça de gente do señorío de Purtogal
      that from this city [Ourense] had departed Pedro Diaz de Cadorna and Martín Sánchez, abbot of the Trinity of said city, with some mounted and unmounted people, to Milmanda, because of a certain insult that in said town of Milmanda had done Martín de Castro with a group of people of the realm of Portugal
Derived terms

References

  • insulto” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • insulto” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • insulto” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Verb

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /inˈsul.to/
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: in‧sùl‧to

Etymology 1

From Latin īnsultus.

Noun

insulto m (plural insulti)

  1. insult, abuse, slur
  2. (pathology) insult

Verb

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultare

Further reading

  • insulto in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin

Etymology

Frequentative verb of īnsiliō.

Pronunciation

Verb

īnsultō (present infinitive īnsultāre, perfect active īnsultāvī, supine īnsultātum); first conjugation

  1. to spring, leap or jump at or upon
  2. to revile, abuse, taunt or insult
    Synonym: maledīcō

Conjugation

   Conjugation of īnsultō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnsultō īnsultās īnsultat īnsultāmus īnsultātis īnsultant
imperfect īnsultābam īnsultābās īnsultābat īnsultābāmus īnsultābātis īnsultābant
future īnsultābō īnsultābis īnsultābit īnsultābimus īnsultābitis īnsultābunt
perfect īnsultāvī īnsultāvistī īnsultāvit īnsultāvimus īnsultāvistis īnsultāvērunt,
īnsultāvēre
pluperfect īnsultāveram īnsultāverās īnsultāverat īnsultāverāmus īnsultāverātis īnsultāverant
future perfect īnsultāverō īnsultāveris īnsultāverit īnsultāverimus īnsultāveritis īnsultāverint
passive present īnsultor īnsultāris,
īnsultāre
īnsultātur īnsultāmur īnsultāminī īnsultantur
imperfect īnsultābar īnsultābāris,
īnsultābāre
īnsultābātur īnsultābāmur īnsultābāminī īnsultābantur
future īnsultābor īnsultāberis,
īnsultābere
īnsultābitur īnsultābimur īnsultābiminī īnsultābuntur
perfect īnsultātus + present active indicative of sum
pluperfect īnsultātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnsultātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnsultem īnsultēs īnsultet īnsultēmus īnsultētis īnsultent
imperfect īnsultārem īnsultārēs īnsultāret īnsultārēmus īnsultārētis īnsultārent
perfect īnsultāverim īnsultāverīs īnsultāverit īnsultāverīmus īnsultāverītis īnsultāverint
pluperfect īnsultāvissem īnsultāvissēs īnsultāvisset īnsultāvissēmus īnsultāvissētis īnsultāvissent
passive present īnsulter īnsultēris,
īnsultēre
īnsultētur īnsultēmur īnsultēminī īnsultentur
imperfect īnsultārer īnsultārēris,
īnsultārēre
īnsultārētur īnsultārēmur īnsultārēminī īnsultārentur
perfect īnsultātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnsultātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnsultā īnsultāte
future īnsultātō īnsultātō īnsultātōte īnsultantō
passive present īnsultāre īnsultāminī
future īnsultātor īnsultātor īnsultantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnsultāre īnsultāvisse īnsultātūrum esse īnsultārī īnsultātum esse īnsultātum īrī
participles īnsultāns īnsultātūrus īnsultātus īnsultandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnsultandī īnsultandō īnsultandum īnsultandō īnsultātum īnsultātū

Derived terms

Descendants

References

  • insulto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insulto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insulto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /ĩˈsuw.tu/ [ĩˈsuʊ̯.tu]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ĩˈsuw.to/ [ĩˈsuʊ̯.to]
  • (Portugal) IPA(key): /ĩˈsul.tu/ [ĩˈsuɫ.tu]

  • Rhymes: (Portugal) -ultu, (Brazil) -uwtu
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Etymology 1

Borrowed from Latin īnsultus.

Noun

insulto m (plural insultos)

  1. insult (action or speech deliberately intended to be rude)
    Synonyms: see Thesaurus:insulto
Antonyms

Verb

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /inˈsulto/ [ĩnˈsul̪.t̪o]
  • Audio (Venezuela):(file)
  • Rhymes: -ulto
  • Syllabification: in‧sul‧to

Etymology 1

From Latin īnsultus.

Noun

insulto m (plural insultos)

  1. insult
Descendants

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Further reading

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation

  • (Standard Tagalog) IPA(key): /ʔinˈsulto/ [ʔɪnˈsul.to]
  • Rhymes: -ulto
  • Syllabification: in‧sul‧to

Noun

insulto (Baybayin spelling ᜁᜈ᜔ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜓ)

  1. insult
    Synonyms: lait, upasala, alipusta, paglait, pag-alipusta, pag-upasala, paghamak, wika

Derived terms

  • insultuhin
  • mag-insulto
  • mag-insultuhan
  • mainsulto
  • mainsultuhan
  • makapang-insulto
  • mang-insulto
  • mapang-insulto
  • nakakainsulto
  • pang-iinsulto
  • uminsulto
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.