hugsa

Faroese

Etymology

From Old Norse hugsa.

Verb

hugsa (third person singular past indicative hugsaði, third person plural past indicative hugsað, supine hugsað)

  1. to think, to consider
    • 1806-1807, Nólsoyar Páll, Fuglakvæðið yngra:
      Hugsaði hann um føðina, hvar hann skuldi hana fanga.
      He thought of the food, and where he should catch it.

Conjugation
Conjugation of hugsa (group v-30)
infinitive hugsa
supine hugsað
participle (a6)1 hugsandi hugsaður
present past
first singular hugsi hugsaði
second singular hugsar hugsaði
third singular hugsar hugsaði
plural hugsa hugsaðu
imperative
singular hugsa!
plural hugsið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse hugsa.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈhʏxsa/

Verb

hugsa (weak verb, third-person singular past indicative hugsaði, supine hugsað)

  1. (transitive, intransitive, governs the accusative) to think, to consider, to plan, to decide
    Ég hugsa, þess vegna er ég.
    I think therefore I am.
    Hún þarf ráðrúm til að hugsa.
    She needs time to think.
    Ég þarf að hugsa þetta mál.
    I need to think this through.
    Hann hefur aldrei hugsað út í þetta.
    He's never considered it.
    Að hugsa einhverjum þegjandi þörfina.
    To plan to get even with somebody.
    Ég er hálfvegis að hugsa um það.
    I have more or less decided to do it.
  2. to believe, to guess
    Ég hugsa það.
    I guess so.

Conjugation
hugsa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hugsa
supine
(sagnbót)		 hugsað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hugsandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hugsa við hugsum present
(nútíð)		 ég hugsi við hugsum
þú hugsar þið hugsið þú hugsir þið hugsið
hann, hún, það hugsar þeir, þær, þau hugsa hann, hún, það hugsi þeir, þær, þau hugsi
past
(þátíð)		 ég hugsaði við hugsuðum past
(þátíð)		 ég hugsaði við hugsuðum
þú hugsaðir þið hugsuðuð þú hugsaðir þið hugsuðuð
hann, hún, það hugsaði þeir, þær, þau hugsuðu hann, hún, það hugsaði þeir, þær, þau hugsuðu
imperative
(boðháttur)		 hugsa (þú) hugsið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hugsaðu hugsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hugsast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hugsast
supine
(sagnbót)		 hugsast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hugsandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hugsast við hugsumst present
(nútíð)		 ég hugsist við hugsumst
þú hugsast þið hugsist þú hugsist þið hugsist
hann, hún, það hugsast þeir, þær, þau hugsast hann, hún, það hugsist þeir, þær, þau hugsist
past
(þátíð)		 ég hugsaðist við hugsuðumst past
(þátíð)		 ég hugsaðist við hugsuðumst
þú hugsaðist þið hugsuðust þú hugsaðist þið hugsuðust
hann, hún, það hugsaðist þeir, þær, þau hugsuðust hann, hún, það hugsaðist þeir, þær, þau hugsuðust
imperative
(boðháttur)		 hugsast (þú) hugsist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hugsastu hugsisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hugsaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hugsaður hugsuð hugsað hugsaðir hugsaðar hugsuð
accusative
(þolfall)		 hugsaðan hugsaða hugsað hugsaða hugsaðar hugsuð
dative
(þágufall)		 hugsuðum hugsaðri hugsuðu hugsuðum hugsuðum hugsuðum
genitive
(eignarfall)		 hugsaðs hugsaðrar hugsaðs hugsaðra hugsaðra hugsaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hugsaði hugsaða hugsaða hugsuðu hugsuðu hugsuðu
accusative
(þolfall)		 hugsaða hugsuðu hugsaða hugsuðu hugsuðu hugsuðu
dative
(þágufall)		 hugsaða hugsuðu hugsaða hugsuðu hugsuðu hugsuðu
genitive
(eignarfall)		 hugsaða hugsuðu hugsaða hugsuðu hugsuðu hugsuðu

Synonyms

Derived terms
Derived terms
  • hugsa fyrir
  • hugsa sig um
  • hugsast
  • hugsa til
  • hugsa til með ánægju
  • hugsa um
  • hugsa um líkama og sál, hugsa vel um líkama og sál
  • hugsað út í
  • hugsun
  • hugsuður

Norwegian Nynorsk

Alternative forms
  • hugse (e-infinitive)
  • huss (non-standard spelling, Trøndelag dialect)

Etymology

From Old Norse hugsa.

Pronunciation
  • IPA(key): /²hʊksa/
  • (Trøndelag) IPA(key): /hʉsː/

Verb

hugsa (present tense hugsar, past tense hugsa, past participle hugsa, passive infinitive hugsast, present participle hugsande, imperative hugsa/hugs)

  1. to remember
    Hugsar du kven dette er?
    Do you remember who this is?

References

Old Norse

Etymology

Maybe related to hugr, which itself is derived from a Proto-Germanic word of uncertain origin.

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

hugsa (singular past indicative hugsaði, plural past indicative hugsuðu, past participle hugsaðr)

  1. to think, to consider
    • c. 1300s, Unknown, Völsunga saga:
      Sigurðr svarar: "Góðr vinr, heyr, hvat ek hugsa.…"
      Sigurd answers: "Good friend, hear what I am thinking of.…"

Conjugation
Conjugation of hugsa — active (weak class 2)
infinitive hugsa
present participle hugsandi
past participle hugsaðr
indicative present past
1st-person singular hugsa hugsaða
2nd-person singular hugsar hugsaðir
3rd-person singular hugsar hugsaði
1st-person plural hugsum hugsuðum
2nd-person plural hugsið hugsuðuð
3rd-person plural hugsa hugsuðu
subjunctive present past
1st-person singular hugsa hugsaða
2nd-person singular hugsir hugsaðir
3rd-person singular hugsi hugsaði
1st-person plural hugsim hugsaðim
2nd-person plural hugsið hugsaðið
3rd-person plural hugsi hugsaði
imperative present
2nd-person singular hugsa
1st-person plural hugsum
2nd-person plural hugsið
Conjugation of hugsa — mediopassive (weak class 2)
infinitive hugsask
present participle hugsandisk
past participle hugsazk
indicative present past
1st-person singular hugsumk hugsuðumk
2nd-person singular hugsask hugsaðisk
3rd-person singular hugsask hugsaðisk
1st-person plural hugsumsk hugsuðumsk
2nd-person plural hugsizk hugsuðuzk
3rd-person plural hugsask hugsuðusk
subjunctive present past
1st-person singular hugsumk hugsuðumk
2nd-person singular hugsisk hugsaðisk
3rd-person singular hugsisk hugsaðisk
1st-person plural hugsimsk hugsaðimsk
2nd-person plural hugsizk hugsaðizk
3rd-person plural hugsisk hugsaðisk
imperative present
2nd-person singular hugsask
1st-person plural hugsumsk
2nd-person plural hugsizk

Descendants
  • Icelandic: hugsa
  • Faroese: hugsa
  • Norwegian Nynorsk: hugsa
  • Old Danish: huxe
  • Old Swedish: huxa
    • Swedish: hågsa, håksa
      • → Finnish: hoksata
      • → Ingrian: hoksata (possibly via Finnish)
      • → Karelian: hokšata (possibly via Finnish)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.