hagga

See also: håggå

Afar

Pronunciation
  • IPA(key): /haɡˈɡa/, [hʌɡˈɡʌ]
  • Hyphenation: hag‧ga

Noun

haggá f 

  1. amazement

References
  • Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)‎, Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis), page 75

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈhakːa/
    Rhymes: -akːa

Verb

hagga (weak verb, third-person singular past indicative haggaði, supine haggað)

  1. (transitive, governs the dative) to budge
    Honum verður ekki haggað.
    He won't budge. (He won't be budged.)

Conjugation
hagga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hagga
supine
(sagnbót)		 haggað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 haggandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hagga við höggum present
(nútíð)		 ég haggi við höggum
þú haggar þið haggið þú haggir þið haggið
hann, hún, það haggar þeir, þær, þau hagga hann, hún, það haggi þeir, þær, þau haggi
past
(þátíð)		 ég haggaði við högguðum past
(þátíð)		 ég haggaði við högguðum
þú haggaðir þið högguðuð þú haggaðir þið högguðuð
hann, hún, það haggaði þeir, þær, þau högguðu hann, hún, það haggaði þeir, þær, þau högguðu
imperative
(boðháttur)		 hagga (þú) haggið (þið)
Forms with appended personal pronoun
haggaðu haggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
haggast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að haggast
supine
(sagnbót)		 haggast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 haggandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég haggast við höggumst present
(nútíð)		 ég haggist við höggumst
þú haggast þið haggist þú haggist þið haggist
hann, hún, það haggast þeir, þær, þau haggast hann, hún, það haggist þeir, þær, þau haggist
past
(þátíð)		 ég haggaðist við högguðumst past
(þátíð)		 ég haggaðist við högguðumst
þú haggaðist þið högguðust þú haggaðist þið högguðust
hann, hún, það haggaðist þeir, þær, þau högguðust hann, hún, það haggaðist þeir, þær, þau högguðust
imperative
(boðháttur)		 haggast (þú) haggist (þið)
Forms with appended personal pronoun
haggastu haggisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms
  • hagga við
  • haggast

Swedish

Etymology

Ultimately from Proto-West Germanic *hagatussjā (“witch”). Compare häxa (“witch, hag”), a German borrowing. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term. Which language was this borrowed from? No entry in SAOB.

Noun

hagga c

  1. (derogatory) an unpleasant (older) woman; a hag

Declension
Declension of hagga 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative hagga haggan haggor haggorna
Genitive haggas haggans haggors haggornas

See also

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.