goniec

Polish
gońce

Etymology

From gonić +‎ -ec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡɔ.ɲɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲɛt͡s
  • Syllabification: go‧niec

Noun

goniec m pers

  1. messenger

Declension
Declension of goniec
singular plural
nominative goniec gońcowie/gońce (deprecative)
genitive gońca gońców
dative gońcowi gońcom
accusative gońca gońców
instrumental gońcem gońcami
locative gońcu gońcach
vocative gończe gońcowie

Noun

goniec m animal

  1. (chess) bishop
    Synonym: laufer

Declension
Declension of goniec
singular plural
nominative goniec gońce
genitive gońca gońców
dative gońcowi gońcom
accusative gońca gońce
instrumental gońcem gońcami
locative gońcu gońcach
vocative gońcu gońce

See also
Chess pieces in Polish · bierki szachowe (layout · text)
♚ ♛ ♜ ♝ ♞ ♟
król hetman, królowa, królówka, dama wieża goniec, laufer, giermek skoczek, koń, konik pion, pionek

Further reading
  • goniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • goniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.