giża

Inherited from Proto-Slavic *gyža (“stump”). First attested in 1255.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɡiʒʲa/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɡiʒʲa/

giża f

1. ham, buttock (animal leg or rear)
   • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume I, page 488:

     Gysza spatula

     [Giża spatula]

2. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
   1. tribute or ham or buttock
      • 1874 [14th century], Monumenta Medii Aevi Historica res gestas Poloniae illustrantia. Pomniki Dziejowe Wieków Średnich do objaśnienia rzeczy polskich służące, volume III, page 48:

        Ab omni liberamus exactione, ... a dacione cise, rogoue, stan

        [Ab omni liberamus exactione, ... a dacione giże, rogowe, stan]

• >? Polish: gira (“leg”)

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “giża”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN