fita
English
Noun
fita (plural fitas)
Catalan
Etymology 1
Inherited from Vulgar Latin *[petra] fīcta, from Latin petra (“stone”) and figere (“to fix in place”).
Derived terms
- fita inferior
- fita superior
- fitar
Related terms
Further reading
- “fita” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “fita”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “fita” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “fita” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Verb
fita
- inflection of fitar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Galician
Etymology 1
Probably from Latin vitta (“ribbon”), although the required evolution, with Latin <vi> becoming /fi/, is irregular. Alternatively from Suevic, from a derivative of Proto-Germanic *fetjō, compare Old High German fizza (“thread, tissue”), Old Norse fitja (“to knit”).[1] Compare also Italian fetta.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfita̝/
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfita̝/
Derived terms
- Pedrafita
Verb
fita
- inflection of fitar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
References
- “fita” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “fita” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “fita” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “fita” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “fita” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “veto”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Gothic
Hausa
Icelandic
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfɪːta/
- Rhymes: -ɪːta
Declension
Derived terms
- fitusækinn
- offita (“obesity”)
Verb
fita (weak verb, third-person singular past indicative fitaði, supine fitað)
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að fita | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
fitað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fitandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég fita | við fitum | present (nútíð) |
ég fiti | við fitum |
þú fitar | þið fitið | þú fitir | þið fitið | ||
hann, hún, það fitar | þeir, þær, þau fita | hann, hún, það fiti | þeir, þær, þau fiti | ||
past (þátíð) |
ég fitaði | við fituðum | past (þátíð) |
ég fitaði | við fituðum |
þú fitaðir | þið fituðuð | þú fitaðir | þið fituðuð | ||
hann, hún, það fitaði | þeir, þær, þau fituðu | hann, hún, það fitaði | þeir, þær, þau fituðu | ||
imperative (boðháttur) |
fita (þú) | fitið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
fitaðu | fitiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
fitaður | fituð | fitað | fitaðir | fitaðar | fituð | |
accusative (þolfall) |
fitaðan | fitaða | fitað | fitaða | fitaðar | fituð | |
dative (þágufall) |
fituðum | fitaðri | fituðu | fituðum | fituðum | fituðum | |
genitive (eignarfall) |
fitaðs | fitaðrar | fitaðs | fitaðra | fitaðra | fitaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
fitaði | fitaða | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu | |
accusative (þolfall) |
fitaða | fituðu | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu | |
dative (þágufall) |
fitaða | fituðu | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu | |
genitive (eignarfall) |
fitaða | fituðu | fitaða | fituðu | fituðu | fituðu |
Related terms
Norwegian Nynorsk
Old Norse
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Declension
References
- “fita”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Portuguese
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfi.tɐ/
- Rhymes: -itɐ
- Hyphenation: fi‧ta
Noun
fita f (plural fitas)
Quotations
For quotations using this term, see Citations:fita.
Derived terms
- fita adesiva
- fita cassete
- fita de Möbius
- fita demo
- fita dentária
- fita gomada
- fita isoladora
- fita magnética
- fita métrica
- fita-cola
- fita-crepe
- fita-do-mar
- serra de fita
Noun
fita f (plural fitas)
Quotations
For quotations using this term, see Citations:fita.
Derived terms
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
fita
- inflection of fitar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “fita” in iDicionário Aulete.
- “fita” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913
- “fita” in Dicionário Online de Português.
- “fita” in Dicionário inFormal.
- “fita” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2024.
- “fita” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- “fita” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
West Makian
Pronunciation
- IPA(key): /ɸiˈ.t̪a/