deductivus

Latin

Etymology

From dēdūcō (to derive) + -īvus.

Pronunciation

Adjective

dēductīvus (feminine dēductīva, neuter dēductīvum); first/second-declension adjective

  1. derivative

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēductīvus dēductīva dēductīvum dēductīvī dēductīvae dēductīva
Genitive dēductīvī dēductīvae dēductīvī dēductīvōrum dēductīvārum dēductīvōrum
Dative dēductīvō dēductīvō dēductīvīs
Accusative dēductīvum dēductīvam dēductīvum dēductīvōs dēductīvās dēductīva
Ablative dēductīvō dēductīvā dēductīvō dēductīvīs
Vocative dēductīve dēductīva dēductīvum dēductīvī dēductīvae dēductīva

Descendants

  • Catalan: deductiu
  • Galician: dedutivo
  • Italian: deduttivo
  • Portuguese: dedutivo
  • Spanish: deductivo

References

  • deductivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • deductivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.