caill
Irish
Pronunciation
Etymology 1
From Old Irish coillid (“destroys”), from coll (“destruction”), from Proto-Celtic *koldom (compare Welsh coll (“defect, loss”)), from Proto-Indo-European *kold- (“strike, cut”) (compare Old English healtian (“limp”)).
Verb
caill (present analytic cailleann, future analytic caillfidh, verbal noun cailleadh, past participle caillte)
Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | caillim | cailleann tú; caillir† |
cailleann sé, sí | caillimid | cailleann sibh | cailleann siad; caillid† |
a chailleann; a chailleas / a gcailleann*; a gcailleas* |
cailltear |
past | chaill mé; chailleas | chaill tú; chaillis | chaill sé, sí | chailleamar; chaill muid | chaill sibh; chailleabhair | chaill siad; chailleadar | a chaill / ar chaill* |
cailleadh | |
past habitual | chaillinn / gcaillinn‡‡ | chaillteá / gcaillteᇇ | chailleadh sé, sí / gcailleadh sé, s퇇 | chaillimis; chailleadh muid / gcaillimis‡‡; gcailleadh muid‡‡ | chailleadh sibh / gcailleadh sibh‡‡ | chaillidís; chailleadh siad / gcaillidís‡‡; gcailleadh siad‡‡ | a chailleadh / a gcailleadh* |
chailltí / gcaillt퇇 | |
future | caillfidh mé; caillfead |
caillfidh tú; caillfir† |
caillfidh sé, sí | caillfimid; caillfidh muid |
caillfidh sibh | caillfidh siad; caillfid† |
a chaillfidh; a chaillfeas / a gcaillfidh*; a gcaillfeas* |
caillfear | |
conditional | chaillfinn / gcaillfinn‡‡ | chaillfeá / gcaillfeᇇ | chaillfeadh sé, sí / gcaillfeadh sé, s퇇 | chaillfimis; chaillfeadh muid / gcaillfimis‡‡; gcaillfeadh muid‡‡ | chaillfeadh sibh / gcaillfeadh sibh‡‡ | chaillfidís; chaillfeadh siad / gcaillfidís‡‡; gcaillfeadh siad‡‡ | a chaillfeadh / a gcaillfeadh* |
chaillfí / gcaillf퇇 | |
subjunctive | present | go gcaille mé; go gcaillead† |
go gcaille tú; go gcaillir† |
go gcaille sé, sí | go gcaillimid; go gcaille muid |
go gcaille sibh | go gcaille siad; go gcaillid† |
— | go gcailltear |
past | dá gcaillinn | dá gcaillteá | dá gcailleadh sé, sí | dá gcaillimis; dá gcailleadh muid |
dá gcailleadh sibh | dá gcaillidís; dá gcailleadh siad |
— | dá gcailltí | |
imperative | caillim | caill | cailleadh sé, sí | caillimis | cailligí; caillidh† |
caillidís | — | cailltear | |
verbal noun | cailleadh | ||||||||
past participle | caillte |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Old Irish
Etymology
From Proto-Celtic *kallī.
Inflection
Feminine ī-stem | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | caillL | caillL | cailliH |
Vocative | caillL | caillL | cailliH |
Accusative | caillN | caillL | cailliH |
Genitive | cailleH | cailleL | cailleN |
Dative | caillL | caillib | caillib |
Initial mutations of a following adjective:
|
Mutation
Old Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Nasalization |
caill | chaill | caill pronounced with /ɡ(ʲ)-/ |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- Matasović, Ranko (2009) Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, →ISBN
Scottish Gaelic
Pronunciation
- IPA(key): /kʰaiʎ/
Etymology 1
From Old Irish coillid (“destroys”), from coll (“destruction”), from Proto-Celtic *koldo-, from Proto-Indo-European *kold- (“strike, cut”).
Welsh
Etymology
From Middle Welsh keill, from Proto-Brythonic *köll (compare Breton and Cornish kell), from Latin coleus, from Ancient Greek κολεός (koleós).
Pronunciation
- IPA(key): /kai̯ɬ/
- Rhymes: -ai̯ɬ