brunneus
Latin
Etymology
From Late Latin brūnus (“brown”) + -eus, from Frankish *brūn, from Proto-Germanic *brūnaz (“brown”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈbrun.ne.us/, [ˈbrʊnːeʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈbrun.ne.us/, [ˈbrunːeus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | brunneus | brunnea | brunneum | brunneī | brunneae | brunnea | |
Genitive | brunneī | brunneae | brunneī | brunneōrum | brunneārum | brunneōrum | |
Dative | brunneō | brunneō | brunneīs | ||||
Accusative | brunneum | brunneam | brunneum | brunneōs | brunneās | brunnea | |
Ablative | brunneō | brunneā | brunneō | brunneīs | |||
Vocative | brunnee | brunnea | brunneum | brunneī | brunneae | brunnea |
Descendants
- → English: brunneous
See also
albus, candidus, subalbus, niveus, cēreus, marmoreus, eburneus, cānus, blancus (ML.) | glaucus, rāvus, pullus, cinereus, cinerāceus, plumbeus, grīseus (ML. or NL.) | niger, āter, piceus, furvus |
ruber, rūbidus, rūfus, rubicundus, russus, rubrīcus, pūniceus, murrinus, mulleus; cocceus, coccīnus, badius | rutilus, armeniacus, aurantius, aurantiacus; fuscus, suffuscus, colōrius, cervīnus, spādīx, castaneus, aquilus, fulvus, brunneus (ML.) | flāvus, sufflāvus, flāvidus, fulvus, lūteus, gilvus, helvus, croceus, pallidus, blondinus (ML.) |
galbus, galbinus, lūridus | viridis | prasinus |
cȳaneus | caeruleus, azurīnus (ML.), caesius, blāvus (LL.) | glaucus; līvidus; venetus |
violāceus, ianthinus, balaustīnus (NL.) | ostrīnus, amethystīnus | purpureus, ātropurpureus, roseus, rosāceus |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.