beluinus
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /beː.luˈiː.nus/, [beːɫ̪uˈiːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /be.luˈi.nus/, [beluˈiːnus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bēluīnus | bēluīna | bēluīnum | bēluīnī | bēluīnae | bēluīna | |
Genitive | bēluīnī | bēluīnae | bēluīnī | bēluīnōrum | bēluīnārum | bēluīnōrum | |
Dative | bēluīnō | bēluīnō | bēluīnīs | ||||
Accusative | bēluīnum | bēluīnam | bēluīnum | bēluīnōs | bēluīnās | bēluīna | |
Ablative | bēluīnō | bēluīnā | bēluīnō | bēluīnīs | |||
Vocative | bēluīne | bēluīna | bēluīnum | bēluīnī | bēluīnae | bēluīna |
Descendants
- English: beluine
References
- “beluinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- beluinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.