articular
English
Etymology
From Latin articularis. English article + -ar.
Pronunciation
- Rhymes: -ɪkjʊlə(ɹ)
Adjective
articular (not comparable)
Derived terms
- abarticular
- anguloarticular
- articular bone
- articular cartilage
- articular facet
- articularly
- biarticular
- cerebrofacioarticular
- circumarticular
- conarticular
- extraarticular
- interarticular
- intraarticular
- juxtaarticular
- juxta-articular
- monarticular
- monoarticular
- multiarticular
- musculoarticular
- nonarticular
- oligoarticular
- osteoarticular
- pauciarticular
- periarticular
- pluriarticular
- polyarticular
- postarticular
- prearticular
- retroarticular
- subarticular
- tibioarticular
- transarticular
- uniarticular
Catalan
Etymology 1
Borrowed from Latin articulāre.
Verb
articular (first-person singular present articulo, first-person singular preterite articulí, past participle articulat)
- to articulate (to express with words)
Conjugation
Related terms
Etymology 2
Borrowed from Latin articulāris.
Pronunciation
Further reading
- “articular” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “articular”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “articular” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “articular” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Etymology
Borrowed from Latin articulāre.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /aʁ.t͡ʃi.kuˈla(ʁ)/ [ah.t͡ʃi.kuˈla(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /aɾ.t͡ʃi.kuˈla(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /aʁ.t͡ʃi.kuˈla(ʁ)/ [aχ.t͡ʃi.kuˈla(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /aɻ.t͡ʃi.kuˈla(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /ɐɾ.ti.kuˈlaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /ɐɾ.ti.kuˈla.ɾi/
- Hyphenation: ar‧ti‧cu‧lar
Verb
articular (first-person singular present articulo, first-person singular preterite articulei, past participle articulado)
- to articulate
Conjugation
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Related terms
Further reading
Romanian
Etymology
Borrowed from French articulaire, from Latin articularis.
Adjective
articular m or n (feminine singular articulară, masculine plural articulari, feminine and neuter plural articulare)
Declension
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | articular | articulară | articulari | articulare | ||
definite | articularul | articulara | articularii | articularele | |||
genitive/ dative | indefinite | articular | articulare | articulari | articulare | ||
definite | articularului | articularei | articularilor | articularelor |
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /aɾtikuˈlaɾ/ [aɾ.t̪i.kuˈlaɾ]
Audio (Colombia): (file) - Rhymes: -aɾ
- Syllabification: ar‧ti‧cu‧lar
Etymology 1
Borrowed from Latin articulāris.
Etymology 2
Borrowed from Latin articulāre.
Verb
articular (first-person singular present articulo, first-person singular preterite articulé, past participle articulado)
- to articulate
- to coordinate, to link
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive articular | |||||||
dative | articularme | articularte | articularle, articularse | articularnos | articularos | articularles, articularse | |
accusative | articularme | articularte | articularlo, articularla, articularse | articularnos | articularos | articularlos, articularlas, articularse | |
with gerund articulando | |||||||
dative | articulándome | articulándote | articulándole, articulándose | articulándonos | articulándoos | articulándoles, articulándose | |
accusative | articulándome | articulándote | articulándolo, articulándola, articulándose | articulándonos | articulándoos | articulándolos, articulándolas, articulándose | |
with informal second-person singular tú imperative articula | |||||||
dative | articúlame | articúlate | articúlale | articúlanos | not used | articúlales | |
accusative | articúlame | articúlate | articúlalo, articúlala | articúlanos | not used | articúlalos, articúlalas | |
with informal second-person singular vos imperative articulá | |||||||
dative | articulame | articulate | articulale | articulanos | not used | articulales | |
accusative | articulame | articulate | articulalo, articulala | articulanos | not used | articulalos, articulalas | |
with formal second-person singular imperative articule | |||||||
dative | articúleme | not used | articúlele, articúlese | articúlenos | not used | articúleles | |
accusative | articúleme | not used | articúlelo, articúlela, articúlese | articúlenos | not used | articúlelos, articúlelas | |
with first-person plural imperative articulemos | |||||||
dative | not used | articulémoste | articulémosle | articulémonos | articulémoos | articulémosles | |
accusative | not used | articulémoste | articulémoslo, articulémosla | articulémonos | articulémoos | articulémoslos, articulémoslas | |
with informal second-person plural imperative articulad | |||||||
dative | articuladme | not used | articuladle | articuladnos | articulaos | articuladles | |
accusative | articuladme | not used | articuladlo, articuladla | articuladnos | articulaos | articuladlos, articuladlas | |
with formal second-person plural imperative articulen | |||||||
dative | articúlenme | not used | articúlenle | articúlennos | not used | articúlenles, articúlense | |
accusative | articúlenme | not used | articúlenlo, articúlenla | articúlennos | not used | articúlenlos, articúlenlas, articúlense |
Derived terms
Related terms
Further reading
- “articular”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014