aanzitten

Dutch

Etymology

From aan + zitten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌzɪtə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧zit‧ten

Verb

aanzitten

  1. (intransitive) to get ready to dine; to sit down at a table (to eat)

Inflection

Inflection of aanzitten (strong class 5, separable)
infinitive aanzitten
past singular zat aan
past participle aangezeten
infinitive aanzitten
gerund aanzitten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zit aanzat aanaanzitaanzat
2nd person sing. (jij) zit aanzat aanaanzitaanzat
2nd person sing. (u) zit aanzat aanaanzitaanzat
2nd person sing. (gij) zit aanzat aanaanzitaanzat
3rd person singular zit aanzat aanaanzitaanzat
plural zitten aanzaten aanaanzittenaanzaten
subjunctive sing.1 zitte aanzate aanaanzitteaanzate
subjunctive plur.1 zitten aanzaten aanaanzittenaanzaten
imperative sing. zit aan
imperative plur.1 zit aan
participles aanzittendaangezeten
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.