vindicalis

Latin

Etymology

vindic- (stem of vindex, “avenger”, “punisher”, “revenger”) + -ālis (suffix forming adjectives of relationship)

Pronunciation

Adjective

vindicālis (neuter vindicāle); third-declension two-termination adjective

  1. (Medieval Latin) avenging, punishing, vengeful, vindictive, †vindicative [ante 978]

Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative vindicālis vindicāle vindicālēs vindicālia
Genitive vindicālis vindicālium
Dative vindicālī vindicālibus
Accusative vindicālem vindicāle vindicālēs
vindicālīs
vindicālia
Ablative vindicālī vindicālibus
Vocative vindicālis vindicāle vindicālēs vindicālia

Descendants

  • English: vindical

References

  • Jan Frederik Niermeyer, Mediae Latinitatis Lexicon Minus : Lexique Latin Médiéval–Français/Anglais : A Medieval Latin–French/English Dictionary, fascicle I (1976), page 1,108/2, “vindicalis”
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.