vinculo
Catalan
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈu̯in.ku.loː/, [ˈu̯ɪŋkʊɫ̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvin.ku.lo/, [ˈviŋkulo]
Verb
vinculō (present infinitive vinculāre, perfect active vinculāvī, supine vinculātum); first conjugation
Conjugation
Synonyms
- (fetter): vinciō
Derived terms
Descendants
References
- “vinculo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vinculo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
- (ambiguous) to burst one's chains: vincula rumpere
- (ambiguous) to put some one in irons, chains: in vincula (custodiam) dare aliquem
- (ambiguous) to put some one in irons, chains: in vincula, in catenas conicere aliquem
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
Portuguese
Spanish
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.