vicarius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /u̯iˈkaː.ri.us/, [u̯ɪˈkäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /viˈka.ri.us/, [viˈkäːrius]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vicārius | vicāria | vicārium | vicāriī | vicāriae | vicāria | |
Genitive | vicāriī | vicāriae | vicāriī | vicāriōrum | vicāriārum | vicāriōrum | |
Dative | vicāriō | vicāriō | vicāriīs | ||||
Accusative | vicārium | vicāriam | vicārium | vicāriōs | vicāriās | vicāria | |
Ablative | vicāriō | vicāriā | vicāriō | vicāriīs | |||
Vocative | vicārie | vicāria | vicārium | vicāriī | vicāriae | vicāria |
Noun
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vicārius | vicāriī |
Genitive | vicāriī vicārī1 |
vicāriōrum |
Dative | vicāriō | vicāriīs |
Accusative | vicārium | vicāriōs |
Ablative | vicāriō | vicāriīs |
Vocative | vicārie | vicāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
Descendants
Related terms
References
- “vicarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “vicarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- vicarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- vicarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.