veriturus

Latin

Etymology

Future active participle of vereor

Participle

veritūrus m (feminine veritūra, neuter veritūrum); first/second declension

  1. About to fear, about to revere

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative veritūrus veritūra veritūrum veritūrī veritūrae veritūra
Genitive veritūrī veritūrae veritūrī veritūrōrum veritūrārum veritūrōrum
Dative veritūrō veritūrae veritūrō veritūrīs veritūrīs veritūrīs
Accusative veritūrum veritūram veritūrum veritūrōs veritūrās veritūra
Ablative veritūrō veritūrā veritūrō veritūrīs veritūrīs veritūrīs
Vocative veritūre veritūra veritūrum veritūrī veritūrae veritūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.