vastmaken

Dutch

Etymology

From vast +‎ maken.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɑstˌmaː.kə(n)/
  • audio(file)
  • Hyphenation: vast‧ma‧ken

Verb

vastmaken

  1. (transitive) to attach, fasten
    Synonym: sluiten (to make firm, settle)
    Antonym: losmaken

Inflection
Inflection of vastmaken (weak, separable)
infinitive vastmaken
past singular maakte vast
past participle vastgemaakt
infinitive vastmaken
gerund vastmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak vastmaakte vastvastmaakvastmaakte
2nd person sing. (jij) maakt vastmaakte vastvastmaaktvastmaakte
2nd person sing. (u) maakt vastmaakte vastvastmaaktvastmaakte
2nd person sing. (gij) maakt vastmaakte vastvastmaaktvastmaakte
3rd person singular maakt vastmaakte vastvastmaaktvastmaakte
plural maken vastmaakten vastvastmakenvastmaakten
subjunctive sing.1 make vastmaakte vastvastmakevastmaakte
subjunctive plur.1 maken vastmaakten vastvastmakenvastmaakten
imperative sing. maak vast
imperative plur.1 maakt vast
participles vastmakendvastgemaakt
1) Archaic.

Descendants
  • Negerhollands: maak vast

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.