uitzitten

Dutch

Etymology

Compound of uit + zitten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌsɪ.tə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: uit‧zit‧ten

Verb

uitzitten

  1. (transitive) to remain for the duration of; to sit for the duration of, to remain seated for the duration of
  2. (transitive) to serve time (of a prison sentence) until completion

Usage notes

In the sense “to serve time until completion”, the term means that one has not received a pardon or has escaped and remains at large.

Inflection

Inflection of uitzitten (strong class 5, separable)
infinitive uitzitten
past singular zat uit
past participle uitgezeten
infinitive uitzitten
gerund uitzitten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zit uitzat uituitzituitzat
2nd person sing. (jij) zit uitzat uituitzituitzat
2nd person sing. (u) zit uitzat uituitzituitzat
2nd person sing. (gij) zit uitzat uituitzituitzat
3rd person singular zit uitzat uituitzituitzat
plural zitten uitzaten uituitzittenuitzaten
subjunctive sing.1 zitte uitzate uituitzitteuitzate
subjunctive plur.1 zitten uitzaten uituitzittenuitzaten
imperative sing. zit uit
imperative plur.1 zit uit
participles uitzittenduitgezeten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.