uittrekken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ûtetrecken. Equivalent to uit +‎ trekken.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈœy̯(t)ˌtrɛ.kə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: uit‧trek‧ken

Verb

uittrekken

  1. (transitive) to take off (clothes)
    Synonym: uitdoen
    Antonym: aantrekken
    Hij trok zijn trui uit.
    He took his sweater off.
  2. (transitive) to pull out (of), e.g. a tooth

Inflection
Inflection of uittrekken (strong class 3b, separable)
infinitive uittrekken
past singular trok uit
past participle uitgetrokken
infinitive uittrekken
gerund uittrekken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular trek uittrok uituittrekuittrok
2nd person sing. (jij) trekt uittrok uituittrektuittrok
2nd person sing. (u) trekt uittrok uituittrektuittrok
2nd person sing. (gij) trekt uittrokt uituittrektuittrokt
3rd person singular trekt uittrok uituittrektuittrok
plural trekken uittrokken uituittrekkenuittrokken
subjunctive sing.1 trekke uittrokke uituittrekkeuittrokke
subjunctive plur.1 trekken uittrokken uituittrekkenuittrokken
imperative sing. trek uit
imperative plur.1 trekt uit
participles uittrekkenduitgetrokken
1) Archaic.

Descendants
  • Afrikaans: uittrek
  • Negerhollands: trek ut

See also

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.