uitnodigen

Dutch

Hyphenation: uit‧no‧di‧gen

uitnodigen

Inflection of uitnodigen (weak, separable)
infinitive	uitnodigen
past singular	nodigde uit
past participle	uitgenodigd
infinitive	uitnodigen
gerund	uitnodigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	nodig uit	nodigde uit	uitnodig	uitnodigde
2nd person sing. (jij)	nodigt uit	nodigde uit	uitnodigt	uitnodigde
2nd person sing. (u)	nodigt uit	nodigde uit	uitnodigt	uitnodigde
2nd person sing. (gij)	nodigt uit	nodigde uit	uitnodigt	uitnodigde
3rd person singular	nodigt uit	nodigde uit	uitnodigt	uitnodigde
plural	nodigen uit	nodigden uit	uitnodigen	uitnodigden

subjunctive sing.¹	nodige uit	nodigde uit	uitnodige	uitnodigde
subjunctive plur.¹	nodigen uit	nodigden uit	uitnodigen	uitnodigden

imperative sing.	nodig uit
imperative plur.¹	nodigt uit

participles	uitnodigend	uitgenodigd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.