uitlachen

Dutch

Etymology

From uit (out) + lachen (to laugh).

Pronunciation

  • (file)

Verb

uitlachen

  1. (transitive) to ridicule, poke fun at
  2. (intransitive) to finish laughing

Inflection

Inflection of uitlachen (weak with strong past participle, separable)
infinitive uitlachen
past singular lachte uit
past participle uitgelachen
infinitive uitlachen
gerund uitlachen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lach uitlachte uituitlachuitlachte
2nd person sing. (jij) lacht uitlachte uituitlachtuitlachte
2nd person sing. (u) lacht uitlachte uituitlachtuitlachte
2nd person sing. (gij) lacht uitlachte uituitlachtuitlachte
3rd person singular lacht uitlachte uituitlachtuitlachte
plural lachen uitlachten uituitlachenuitlachten
subjunctive sing.1 lache uitlachte uituitlacheuitlachte
subjunctive plur.1 lachen uitlachten uituitlachenuitlachten
imperative sing. lach uit
imperative plur.1 lacht uit
participles uitlachenduitgelachen
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.