uitgummen

Dutch

Alternative forms

  • uitgommen (Belgian)

Etymology

From uit + gum (eraser) + -en.

Pronunciation

  • (file)

Verb

uitgummen

  1. (transitive) to erase, to remove text with an eraser

Inflection

Inflection of uitgummen (weak, separable)
infinitive uitgummen
past singular gumde uit
past participle uitgegumd
infinitive uitgummen
gerund uitgummen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular gum uitgumde uituitgumuitgumde
2nd person sing. (jij) gumt uitgumde uituitgumtuitgumde
2nd person sing. (u) gumt uitgumde uituitgumtuitgumde
2nd person sing. (gij) gumt uitgumde uituitgumtuitgumde
3rd person singular gumt uitgumde uituitgumtuitgumde
plural gummen uitgumden uituitgummenuitgumden
subjunctive sing.1 gumme uitgumde uituitgummeuitgumde
subjunctive plur.1 gummen uitgumden uituitgummenuitgumden
imperative sing. gum uit
imperative plur.1 gumt uit
participles uitgummenduitgegumd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.