uitblijven

Dutch

Etymology

uit +‎ blijven

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈœy̯dˌblɛi̯və(n)/
  • Audio(file)

Verb

uitblijven

  1. (intransitive) to stay away, to fail to appear

Inflection
Inflection of uitblijven (strong class 1, separable)
infinitive uitblijven
past singular bleef uit
past participle uitgebleven
infinitive uitblijven
gerund uitblijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular blijf uitbleef uituitblijfuitbleef
2nd person sing. (jij) blijft uitbleef uituitblijftuitbleef
2nd person sing. (u) blijft uitbleef uituitblijftuitbleef
2nd person sing. (gij) blijft uitbleeft uituitblijftuitbleeft
3rd person singular blijft uitbleef uituitblijftuitbleef
plural blijven uitbleven uituitblijvenuitbleven
subjunctive sing.1 blijve uitbleve uituitblijveuitbleve
subjunctive plur.1 blijven uitbleven uituitblijvenuitbleven
imperative sing. blijf uit
imperative plur.1 blijft uit
participles uitblijvenduitgebleven
1) Archaic.

Descendants
  • Negerhollands: bliev ut

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.