stacyja

Learned borrowing from Latin statiō. First attested in 1437.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /stat͡sɨjá/
• IPA^(key): (15^th CE) /stat͡sɨjá/

stacyja f

1. obligation of subjects to support a ruler and anyone they are with while traveling around the country, converted over time into tribute in kind or into a monetary payment
   • 1950 [1437], Władysław Kuraszkiewicz, Adam Wolff, editors, Zapiski i roty polskie XV-XVI wieku z ksiąg sądowych ziemi warszawskiej, number 688:

     Jacom sza ya ne pothgyal po Boruczinem wygechanu xyadzu staczigey *dat

     [Jakom się ja nie podjął po Borucinem wyjechaniu księdzu stacyjej dać]

2. offering made by Jews in the Jerusalem temple while visiting it
   • 1880 [Middle of the 15th century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume V, page 270:

     Preceptum erat Iudeis ter in anno templum domini visitare in Jerusolimam: in Pasca, Penthecostes et Cenopheia, id est dedicaciones, oblaciones statutas, staczygye, offerre

     [Preceptum erat Iudeis ter in anno templum domini visitare in Jerusolimam: in Pasca, Penthecostes et Cenopheia, id est dedicaciones, oblaciones statutas, stacyje, offerre]

• Masurian: stacyjá
• Polish: stacja, stacyja; stacya
  • → Kashubian: stacjô
• Silesian: stacyjŏ

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “stacyja”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN