skaga

Icelandic

Etymology

From Old Norse skaga.

Verb

 The template Template:is-verb does not use the parameter(s): 
1=skagaði
2=Skagað
Please see Module:checkparams for help with this warning.

skaga

  1. to protrude

Conjugation
skaga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skaga
supine
(sagnbót)		 skagað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skagandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skaga við skögum present
(nútíð)		 ég skagaði við sköguðum
þú skagar þið skagið þú skagir þið skagið
hann, hún, það skagar þeir, þær, þau skaga hann, hún, það skagi þeir, þær, þau skagi
past
(þátíð)		 ég skagaði við sköguðum past
(þátíð)		 ég skagaði við sköguðum
þú skagaðir þið sköguðuð þú skagaðir þið sköguðuð
hann, hún, það skagaði þeir, þær, þau sköguðu hann, hún, það skagaði þeir, þær, þau sköguðu
imperative
(boðháttur)		 skaga (þú) skagið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skagaðu skagiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
{{{30}}} — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að {{{30}}}
supine
(sagnbót)		 {{{31}}}
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skagandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég {{{32}}} við {{{33}}} present
(nútíð)		 ég {{{34}}} við {{{35}}}
þú {{{36}}} þið {{{37}}} þú {{{38}}} þið {{{39}}}
hann, hún, það {{{40}}} þeir, þær, þau {{{41}}} hann, hún, það {{{42}}} þeir, þær, þau {{{43}}}
past
(þátíð)		 ég {{{44}}} við {{{45}}} past
(þátíð)		 ég {{{46}}} við {{{47}}}
þú {{{48}}} þið {{{49}}} þú {{{50}}} þið {{{51}}}
hann, hún, það {{{52}}} þeir, þær, þau {{{53}}} hann, hún, það {{{54}}} þeir, þær, þau {{{55}}}
imperative
(boðháttur)		 {{{56}}} (þú) {{{57}}} (þið)
Forms with appended personal pronoun
{{{56}}}u {{{57}}}i *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
{{{59}}} — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 {{{59}}} {{{60}}} {{{61}}} {{{62}}} {{{63}}} {{{64}}}
accusative
(þolfall)		 {{{65}}} {{{66}}} {{{67}}} {{{68}}} {{{69}}} {{{70}}}
dative
(þágufall)		 {{{71}}} {{{72}}} {{{73}}} {{{74}}} {{{75}}} {{{76}}}
genitive
(eignarfall)		 {{{77}}} {{{78}}} {{{79}}} {{{80}}} {{{81}}} {{{82}}}
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 {{{83}}} {{{84}}} {{{85}}} {{{86}}} {{{87}}} {{{88}}}
accusative
(þolfall)		 {{{89}}} {{{90}}} {{{91}}} {{{92}}} {{{93}}} {{{94}}}
dative
(þágufall)		 {{{95}}} {{{96}}} {{{97}}} {{{98}}} {{{99}}} {{{100}}}
genitive
(eignarfall)		 {{{101}}} {{{102}}} {{{103}}} {{{104}}} {{{105}}} {{{106}}}

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse skaga.

Pronunciation
  • IPA(key): /skaːɡa/

Verb

skaga (present tense skagar, past tense skaga, past participle skaga, passive infinitive skagast, present participle skagande, imperative skaga/skag)

  1. to protrude

Synonyms
  • stikka fram
  • raga opp

Derived terms

Further reading

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skag- (“to emerge, stick out”), from Proto-Indo-European *(s)kek-, *(s)keg- (“to jump, skip, move, hurry”).[1][2] See also modern English shag.

Noun

skaga

  1. inflection of skagi:
    1. indefinite oblique singular
    2. indefinite accusative/genitive plural

Verb

skaga

  1. to jut out

Declension
Conjugation of skaga — active (weak class 3)
infinitive skaga
present participle skagandi
past participle skagaðr
indicative present past
1st-person singular skagi skagða
2nd-person singular skagir skagðir
3rd-person singular skagir skagði
1st-person plural skǫgum skǫgðum
2nd-person plural skagið skǫgðuð
3rd-person plural skaga skǫgðu
subjunctive present past
1st-person singular skaga skegða
2nd-person singular skagir skegðir
3rd-person singular skagi skegði
1st-person plural skagim skegðim
2nd-person plural skagið skegðið
3rd-person plural skagi skegði
imperative present
2nd-person singular skag
1st-person plural skǫgum
2nd-person plural skagið
Conjugation of skaga — mediopassive (weak class 3)
infinitive skagask
present participle skagandisk
past participle skagazk
indicative present past
1st-person singular skǫgumk skǫgðumk
2nd-person singular skagisk skagðisk
3rd-person singular skagisk skagðisk
1st-person plural skǫgumsk skǫgðumsk
2nd-person plural skagizk skǫgðuzk
3rd-person plural skagask skǫgðusk
subjunctive present past
1st-person singular skagumk skegðumk
2nd-person singular skagisk skegðisk
3rd-person singular skagisk skegðisk
1st-person plural skagimsk skegðimsk
2nd-person plural skagizk skegðizk
3rd-person plural skagisk skegðisk
imperative present
2nd-person singular skagsk
1st-person plural skǫgumsk
2nd-person plural skagizk

Descendants
  • Icelandic: skaga
  • Norwegian Nynorsk: skage, skaga

References
  • “skaga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
  1. Douglas Harper (2001–2024) “shaw”, in Online Etymology Dictionary.
  2. Pokorny, Julius (1959) chapter 2672, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 2672
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.