schuieren
Dutch
Etymology
First attested in the 16th century. Borrowed from German scheuern, itself probably from Middle Dutch schuren. In any case a doublet of schuren, which see.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsxœy̯.ə.rən/
Audio (file) - Hyphenation: schui‧e‧ren
- Rhymes: -œy̯ərən
Verb
schuieren
- (transitive, dated, now dialectal, chiefly Northern) to brush (usually with a flat brush)
- ante 1578 June 24, "De katmaecker. Een batement vanden kat maecker gespeelt sint jansmis 1578 van die broeders van trou moet blijcken", in W.N.M. Hüsken, B.A.M. Ramakers & F.A.M. Schaars (eds.), Trou moet blijcken. Bronnenuitgave van de boeken der Haarlemse rederijkerskamer 'de Pellicanisten'. Deel 1: Boek A, Querido (1992), page 561 (original: 137v), lines 79-81.
- hier comen twie vrouwen uut / die een schuiert ende den ander / met een pot waters
- Here two women come out/ one brushes and the other / [is] with a pot full of water.
- ante 1578 June 24, "De katmaecker. Een batement vanden kat maecker gespeelt sint jansmis 1578 van die broeders van trou moet blijcken", in W.N.M. Hüsken, B.A.M. Ramakers & F.A.M. Schaars (eds.), Trou moet blijcken. Bronnenuitgave van de boeken der Haarlemse rederijkerskamer 'de Pellicanisten'. Deel 1: Boek A, Querido (1992), page 561 (original: 137v), lines 79-81.
Inflection
| Conjugation of schuieren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | schuieren | |||
| past singular | schuierde | |||
| past participle | geschuierd | |||
| infinitive | schuieren | |||
| gerund | schuieren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | schuier | schuierde | ||
| 2nd person sing. (jij) | schuiert | schuierde | ||
| 2nd person sing. (u) | schuiert | schuierde | ||
| 2nd person sing. (gij) | schuiert | schuierde | ||
| 3rd person singular | schuiert | schuierde | ||
| plural | schuieren | schuierden | ||
| subjunctive sing.1 | schuiere | schuierde | ||
| subjunctive plur.1 | schuieren | schuierden | ||
| imperative sing. | schuier | |||
| imperative plur.1 | schuiert | |||
| participles | schuierend | geschuierd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Descendants
- → Papiamentu: skeiru, skeijer (dated)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.