rytownik

Polish

Etymology

From rytować +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /rɨˈtɔv.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ɔvɲik
Syllabification: ry‧tow‧nik

Noun

rytownik m pers

engraver
Synonyms: grawer, sztycharz

Declension

Declension of rytownik

	singular	plural
nominative	rytownik	rytownicy/rytowniki (deprecative)
genitive	rytownika	rytowników
dative	rytownikowi	rytownikom
accusative	rytownika	rytowników
instrumental	rytownikiem	rytownikami
locative	rytowniku	rytownikach
vocative	rytowniku	rytownicy

Derived terms

adjective

rytowniczy

noun

rytownictwo

Related terms

nouns

verb

ryć

Further reading

rytownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rytownik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.