rozryć

Polish

Etymology

From roz- +‎ ryć. First attested in 1767.[1] Compare Czech rozrýt, Silesian rozryć, and Russian разры́ть (razrýtʹ).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔz.rɨt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ˈrɔ.zrɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔzrɨt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ryć

Verb

rozryć pf

  1. (transitive) to dig out (to make a hole, trench, or furrow in the ground by digging)

Conjugation
Conjugation of rozryć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozryć
future tense 1st rozryję rozryjemy
2nd rozryjesz rozryjecie
3rd rozryje rozryją
impersonal rozryje się
past tense 1st rozryłem,
-(e)m rozrył		 rozryłam,
-(e)m rozryła		 rozryłom,
-(e)m rozryło		 rozryliśmy,
-(e)śmy rozryli		 rozryłyśmy,
-(e)śmy rozryły
2nd rozryłeś,
-(e)ś rozrył		 rozryłaś,
-(e)ś rozryła		 rozryłoś,
-(e)ś rozryło		 rozryliście,
-(e)ście rozryli		 rozryłyście,
-(e)ście rozryły
3rd rozrył rozryła rozryło rozryli rozryły
impersonal rozryto
conditional 1st rozryłbym,
bym rozrył		 rozryłabym,
bym rozryła		 rozryłobym,
bym rozryło		 rozrylibyśmy,
byśmy rozryli		 rozryłybyśmy,
byśmy rozryły
2nd rozryłbyś,
byś rozrył		 rozryłabyś,
byś rozryła		 rozryłobyś,
byś rozryło		 rozrylibyście,
byście rozryli		 rozryłybyście,
byście rozryły
3rd rozryłby,
by rozrył		 rozryłaby,
by rozryła		 rozryłoby,
by rozryło		 rozryliby,
by rozryli		 rozryłyby,
by rozryły
impersonal rozryto by
imperative 1st niech rozryję rozryjmy
2nd rozryj rozryjcie
3rd niech rozryje niech rozryją
passive adjectival participle rozryty rozryta rozryte rozryci rozryte
anterior adverbial participle rozrywszy
verbal noun rozrycie

References
  1. Zygmunt Aleksander Włyński, editor (1767), Kroniki Stanisława Orzechowskiego (in Polish), page 163

Further reading

Silesian

Etymology

From roz- +‎ ryć. Compare Czech rozrýt, Polish rozryć, and Russian разры́ть (razrýtʹ).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔzrɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔzrɨt͡ɕ
  • Syllabification: ro‧zryć

Verb

rozryć pf

  1. (transitive) to dig out (to make a hole, trench, or furrow in the ground by digging)

Conjugation
Conjugation of rozryć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozryć
future tense 1st rozryjã rozryjymy
2nd rozryjesz rozryjecie
3rd rozryje rozryjōm
past tense 1st rozryłch,
rozryłech,
rozrył żech		 rozryłach
rozryła żech		 rozryłoch1)
rozryło żech1)		 rozrylimy,
rozrylichmy		 rozryłymy,
rozryłychmy
2nd rozryłś,
rozryłeś,
rozrył żeś		 rozryłaś
rozryła żeś		 rozryłoś1)
rozryło żeś1)		 rozryliście,
rozryli żeście		 rozryłyście,
rozryły żeście
3rd rozrył rozryła rozryło rozryli rozryły
pluperfect tense2)
 1st bōłch rozrył,
bōłech rozrył,
bōł żech rozrył		 byłach rozryła
była żech rozryła		 byłoch rozryło1)
było żech rozryło1)		 byli my rozryli,
bylichmy rozryli		 były my rozryły,
byłychmy rozryły
2nd bōłś rozrył,
bōłeś rozrył,
bōł żeś rozrył		 byłaś rozryła
była żeś rozryła		 byłoś rozryło1)
było żeś rozryło1)		 byliście rozryli,
byli żeście rozryli		 byłyście rozryły,
były żeście rozryły
3rd bōł rozrył była rozryła było rozryło1)
 były my rozryli,
byłychmy rozryli		 były rozryły
conditional 1st bych rozrył bych rozryła byście rozryli by my rozryły,
bychmy rozryły
2nd byś rozrył byś rozryła byście rozryli byście rozryły
3rd by rozrył by rozryła by rozryło by rozryli by rozryły
imperative 1st niych rozryjã rozryjmy
2nd rozryj rozryjcie
3rd niych rozryje niych rozryjōm
passive adjectival participle rozryty rozrytŏ rozryte rozryci rozryte
verbal noun rozrycie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.