rozkaz

Czech

Etymology

Deverbal from rozkázat.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈroskas]
  • Audio(file)

Noun

rozkaz m inan

  1. order, command
    Synonym: povel
    Dostali rozkaz nevycházet ze stanů. ― They received a command not to leave their tents.

Declension
Declension of rozkaz (hard masculine inanimate)
singular plural
nominative rozkaz rozkazy
genitive rozkazu rozkazů
dative rozkazu rozkazům
accusative rozkaz rozkazy
vocative rozkaze rozkazy
locative rozkazu, rozkaze rozkazech
instrumental rozkazem rozkazy
  • rozkazovat

Further reading
  • rozkaz in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • rozkaz in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • rozkaz in Internetová jazyková příručka

Polish

Etymology

Deverbal from rozkazać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔs.kas/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔskas
  • Syllabification: roz‧kaz

Noun

rozkaz m inan

  1. order, command

Declension
Declension of rozkaz
singular plural
nominative rozkaz rozkazy
genitive rozkazu rozkazów
dative rozkazowi rozkazom
accusative rozkaz rozkazy
instrumental rozkazem rozkazami
locative rozkazie rozkazach
vocative rozkazie rozkazy

Further reading
  • rozkaz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozkaz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.