reep

See also: Reep

Dutch

Etymology

From Middle Dutch rep, reep, from Old Dutch reip, rēp, from Proto-West Germanic *raip, from Proto-Germanic *raipaz (“rope, cord, band, ringlet”), from Proto-Indo-European *roypnós (“strap, band, rope”).

Cognates
Cognate with Low German Reep, German Reif (“ring, hoop”), West Frisian reap, English rope, and Icelandic reipi (“rope”).

Pronunciation
  • IPA(key): /reːp/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: reep
  • Rhymes: -eːp

Noun

reep m (plural repen, diminutive reepje n)

  1. a strip, resulting from ripping, cutting etc.
    Hij scheurde een reep stof van de oude gordijnen.
    He tore a strip of fabric from the old curtains.
    Het papier was gescheurd in verschillende repen.
    The paper was torn into several strips.
  2. a rope
    De boot werd vastgemaakt aan de kade met een reep touw.
    The boat was tied to the dock with a rope.
  3. a hoop, ring
    De acrobaat sprong door de brandende reep van vuur.
    The acrobat jumped through the burning hoop of fire.
  4. an edible bar, esp. a candy bar
    Ze genoot van een heerlijke chocolade reep als tussendoortje.
    She enjoyed a delicious chocolate bar as a snack.
    Hij stopte wat energierepen in zijn rugzak voor de wandeling.
    He packed some energy bars in his backpack for the hike.

Synonyms

Derived terms

Descendants
  • Afrikaans: reep
  • → Papiamentu: repi

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.